Nowe kontinuum czasu
Kurs Cudów

 Najświętszy ze wszystkich punktów na ziemi jest ten,
w którym odwieczna nienawiść stała się obecną miłością.

 Nadejście Wielkiego Przebudzenia

 Najwspanialsza historia, jaką kiedykolwiek opowiedziano

Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz z niewoli czasoprzestrzeni.

Pokój Boży jaśnieje teraz we mnie

Trenuję umysł w arkanach nowego świata

wraz z Mistrzem-Nauczycielem

Oto jesteśmy, właśnie teraz.

Pokój Boży jaśnieje teraz we mnie

Czemu czekać na Niebo? Szukający światłości po prostu zasłaniają sobie oczy. A światłość jest w nich teraz. Oświecenie to tylko rozpoznanie, a nie zmiana. Światłość nie jest z tego świata, jednakże ty, który nosisz ją w sobie, również jesteś tu obcy. Światłość przybyła tu wraz z tobą z twego ojczystego domu i pozostała z tobą, bo jest twoją światłością. Jedynie to przynosisz ze sobą od Niego, który jest twoim Źródłem. Światłość jaśnieje w tobie, ponieważ oświetla twój dom i prowadzi cię z powrotem tam, skąd przybyła i gdzie jest twój dom.

Spójrz. 

Tej światłości nie można stracić. Dlaczego masz czekać, by znaleźć ją w przyszłości lub sądzić, że już ją utraciłeś czy też że nigdy jej nie było? Tak łatwo można ją ujrzeć, że argumenty, które dowodzą, iż jej nie ma, stają się śmieszne. Któż może zaprzeczyć obecności czegoś, co widzi w sobie? Nietrudno jest więc spojrzeć w siebie, gdyż tam zaczyna się wszelkie widzenie. Nie ma takiego widoku, pochodzącego ze snów czy też z prawdziwszego Źródła, który nie byłby tylko cieniem tego, co widzisz dzięki wewnętrznemu widzeniu. Tam percepcja się zaczyna i tam kończy. I nie ma ona innego źródła.

Posłuchaj. 

Pokój Boży jaśnieje teraz w tobie i z twego serca rozprzestrzenia się na cały świat. Zatrzymuje się, by pieścić każdą żywą istotę, i udziela jej błogosławieństwa, które pozostaje z nią na wieki wieków. To, co daje, musi być wieczne. Usuwa wszystkie myśli o tym, co ulotne i bezwartościowe. Przynosi odnowę wszystkim znużonym sercom, i przechodząc mimo nich, rozświetla wszelkie widzenie. Wszystkie jego dary dawane są każdemu i wszyscy jednoczą się w dziękczynieniu tobie, który dałeś i który otrzymałeś.

Posłuchaj. 

Blask w twoim umyśle przypomina światu, o czym zapomniał, a świat również tobie przywraca tę pamięć. Z ciebie zbawienie promieniuje darami nie znającymi miary, dawanymi i zwracanymi. To tobie, dawcy daru, sam Bóg składa dzięki. A w Jego błogosławieństwie światłość w tobie świeci jeszcze jaśniej, uzupełniając dary, które masz do zaofiarowania światu.

Piosenka:Indiański Zew Miłosny  

Posłuchaj.

Gdy samotna laguna
Ożywia się na wiosnę,
Witając w domu białe skrzydła łabędzia,
Gdy dziewiczy księżyc,
Płynący w przestworzach,
Zbiera swe wymarzone dzieci – iskry na niebie.
W tym księżycowym czasie w roku
Indiańskie dziewczęta śnią o miłości
I taką oto słyszą piosenkę:

Posłuchaj:

Wzywam cię…

To jest wezwanie! To jest wezwanie!

I odpowiadam ci…

… Ono pochodzi spoza tego czasu.

A to znaczy, że ofiarowuję ci mą miłość.

Widzisz to? Właśnie przyszli do nas goście.

Widzisz?

Jeśli mi odmówisz, cóż pocznę,

Czekając samotnie?

To są myśli w moim umyśle.

Lecz jeśli usłyszysz wyraźnie mój zew miłosny,

Oto masz…
A ja usłyszę  umiłowane echo twej odpowiedzi.

Dlatego to jest cudem, spójrz.

Wtedy rozpoznam, że nasza miłość się spełni,

Ha! Nagle to jest całkowicie inne niż było chwilę wcześniej. Posłuchaj.

Ty będziesz mój, a ja będą twoja!

Przez następne dwadzieścia sześć minut, które nam zostało, będę chciał ci uświadomić możliwość przemiany związku odzwierciedleń światła, które – w twoim własnym hologramie – da ci całkowicie inny obraz tego, na czym twoim zdaniem polegała cała dramaturgia historii, którą mi opowiadasz. Teraz zaś, gdy… Mogę cię użyć jako przykładu? Właśnie przyszedł tu szczególny artysta.

Gdy ofiaruję ci tę ideę, jestem pewny, że uświadomisz sobie, iż chcę ci powiedzieć, że wszechświat jest tym, czym myślę, że jestem w swoim umyśle. Nie będzie on niczym więcej ani też niczym mniej, zaś cały twój dylemat i problem wynika z wiary, że jest on czymś większym lub mniejszym, a nie może być.

Pamiętasz Trening Umysłu? I grupę, która tu przybyła, aby dokonać przeobrażenia poprzez lekcje Kursu, w związku z cudem, którym jest twój umysł? Chodzi tu o przemianę twojego fizycznego związku – i tym się właśnie zajmiemy. Przerobimy pierwsze piętnaście lekcji Kursu, ponieważ tak naprawdę to jest wszystko, co musisz zrobić. Lecz idea, że wszelka myśl jest w twoim umyśle, może być kombinacją tego, co chcesz w tym widzieć. Dobrze?

Ta rozbieżność, właśnie ta, była wezwaniem, które usłyszałeś. Dlatego też jest cudem, którego wcześniej nie potrafiłeś usłyszeć. Nie oznacza to, że wiedziałeś, co to znaczy. Ty po prostu tego nie słyszałeś! Gdy usłyszysz lekcje, które zaraz ci przeczytam, one zmienią tempo głosu, wokół którego się gromadzicie, między waszym przeszłym a przyszłym skojarzeniem. Czy jest to w porządku dla ciebie?

Czy mam to zrobić? Czy mam ci podać przykład? Gdy tu przyszedłem – pamiętasz? – puszczałem ci piosenkę o miłosnymwezwaniu. I choć to już minęło, to wciąż mam wspomnienie o tobie i o mnie. Spójrzmy teraz na te pierwsze piętnaście lekcji. Spójrzmy na nie. Spójrzmy na nie.

Witaj w swoim nowym Domu.

Jest to sprawdzona, bezpośrednia metoda odtworzenia porozumiewania się ze Źródłem Stworzenia wszystkiego, co jest lub kiedykolwiek może być, lub będzie. 

Jest to zaproszenie do natychmiastowego kontaktu z pojedynczą mocą Rzeczywistości Wiecznego Życia, które jest wszędzie wokół ciebie.

Pamiętaj, że tak naprawdę nigdy nie byłeś oddzielony od tej całości Wszechistnienia.
Pamiętaj, że nigdy nie było i nie ma się czego bać.

Cokolwiek widzę nic nie znaczy.

Dzieje się tak dlatego, że nie widzę niczego, a nic nie ma znaczenia. Konieczne jest, abym to zrozumiał, tak bym mógł nauczyć się widzieć.

Nadałem temu, co widzę, całe znaczenie, jakie to dla mnie ma.

Osądziłem wszystko, na co patrzę, i widzę to, i tylko to. To nie jest widzenie. Jest to tylko złudzenie rzeczywistości, ponieważ moich osądów dokonałem niezależnie od niej. Jestem gotów uznać, że moje osądy są nieważne, ponieważ chcę widzieć. Chcę widzieć.

Nie rozumiem niczego, co widzę.

Jakże mógłbym zrozumieć to, co widzę, skoro osądziłem to błędnie? To, co widzę, jest projekcją moich własnych błędów myślowych. Nie rozumiem tego, co widzę, ponieważ nie da się tego zrozumieć. Nie ma sensu starać się to zrozumieć. Ale istnieją wszelkie powody, by to porzucić i zrobić miejsce dla tego, co można widzieć, rozumieć i pokochać.

Te myśli nic nie znaczą.

Myśli, których jestem świadomy, nic nie znaczą, ponieważ próbuję myśleć bez Boga, ponieważ próbuję myśleć bez Boga. To, co nazywam „moimi” myślami, nie jest moimi prawdziwymi myślami. Moje rzeczywiste myśli to myśli, które myślę wraz z Bogiem. Nie jestem ich świadom, ponieważ spowodowałem, że moje myśli zajęły ich miejsce. Chcę poznać, że moje myśli nic nie znaczą, i pozwolić im odejść.

Tak naprawdę nie jestem tym zaniepokojony i dlatego tu dzisiaj przyszedłem, ponieważ ty oczywiście kwestionowałeś swoją zdolność widzenia czegoś, co przyszło cię odwiedzić.

Nigdy nie jestem zaniepokojony z powodu, który mam na myśli, ponieważ ciągle próbuję usprawiedliwiać swoje myśli. Nieustannie próbuję uczynić je prawdziwymi. Ze wszystkiego robię swoich wrogów, aby mój gniew był uzasadniony, a moje ataki usprawiedliwione. Nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo nadużywałem wszystkiego, co widzę, wyznaczając mu tę rolę. Zrobiłem tak, by bronić systemu myślowego, który wyrządził mi krzywdę i którego już nie chcę. Chcę pozbyć się tego systemu.

Jestem zaniepokojony, ponieważ widzę coś, czego nie ma.

Rzeczywistość nigdy nie jest przerażająca. Nie może mnie niepokoić. Rzeczywistość przynosi tylko doskonały pokój. Gdy się niepokoję, to zawsze dzieje się tak dlatego, że rzeczywistość zastąpiłem złudzeniami, które wytworzyłem. Złudzenia te niepokoją mnie, ponieważ nadałem im rzeczywistość, a więc rzeczywistość uważam za złudzenie. Ta moja pomyłka w żaden sposób nie wpływa na nic w kreacji Bożej. Zawsze jestem zaniepokojony z powodu niczego.

A powód jest bardzo prosty:

Widzę tylko przeszłość.

Wróciłem…

Ci z was, którzy słyszeli, jak czytam te pierwsze siedem lekcji, może jeszcze nie są specjalnie zachwyceni. Od tej chwili będę wam przypominał o istocie naszego zaangażowania w bardzo ważną ideę. Powiedz do mnie: czas. [czas] Powiedz do mnie: teraz. [teraz]. Po prostu informuję cię, że myśli, które mam na swój temat i które pochodzą od Boga, trwają nieustannie, przez cały czas.

Przypomnę ci więc, że tak naprawdę niczego nie widzisz. Tak naprawdę niczego nie widzisz. Tak naprawdę niczego nie widzisz. Ok? Posłuchaj tego ze mną. Posłuchasz? Posłuchaj:

Widzę tylko przeszłość.

Gdy się rozglądam, potępiam świat, na który patrzę. Nazywam to widzeniem. Przeszłość przeciwstawiam wszystkiemu i wszystkim, czyniąc ich swoimi wrogami. Gdy wybaczę sobie i przypomnę, Kim jestem, będę błogosławił wszystkich i wszystko, co widzę. Wtedy nie będzie już przeszłości, a zatem nie będzie też wrogów. Popatrzę z miłością na wszystko, czego przedtem nie potrafiłem zobaczyć.

… Lecz jestem tak zaabsorbowany myślami o sobie, że nie byłem w stanie tego zrobić. Nie byłem w stanie przyznać, że jestem zaabsorbowany. Gdy tu przybyłem, ty byłeś tak zajęty ofiarowaniem odległości wzajemnych skojarzeń na temat tego, czym myślałeś, że jesteś, iż trudno ci było zobaczyć, że byłeś tym zaprzątnięty w swoim pochłonięciu ideą o własnym systemie wartości.

Trening umysłu Kursu Cudów naucza cię, że odległość pomiędzy przeszłością – którą rzutowałeś w przyszłość po to, aby tworzyć wyobrażenie o sobie – jest właśnie tym, co trzyma cię w niewoli twojej tożsamości. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchasz?

Mój umysł jest pochłonięty przeszłymi myślami.

Widzę tylko moje własne myśli, a mój umysł jest pochłonięty przeszłością. Cóż więc mogę widzieć takim, jakim jest? Niechże pamiętam, że patrzę na przeszłość, by teraźniejszość nie zaświtała w moim umyśle. Obym zrozumiał, że próbuję wykorzystać czas przeciwko Bogu. Obym nauczył się oddawać przeszłość przeszłości, uświadamiając sobie, że czyniąc tak, nie rezygnuję z niczego.

… ponieważ gdy przyszedłem tutaj, nie widzę niczego takim, jakim jest – powiedz – teraz. [teraz] Nie widzę tego, co jest teraz, bo jestem zbyt pochłonięty skojarzeniem, które już przeminęło, i rzutuję je w przyszłość po to, by trzymać się związku mojej przeszłości z przyszłością. Posłuchaj:

Niczego nie widzę takim, jakim jest teraz.

Jeśli niczego nie widzę takim, jakim jest teraz, to naprawdę można powiedzieć, że nie widzę niczego. Mogę widzieć tylko to, co istnieje teraz. Powiedz do mnie: Mogę widzieć tylko to, co istnieje teraz. [Mogę widzieć tylko to, co istnieje teraz]. Tak. Nie stoję przed wyborem, czy mam widzieć przeszłość, czy też teraźniejszość; mój jedyny wybór to: widzieć lub nie widzieć. Mój wybór kosztował mnie utratę widzenia. Teraz wybiorę znowu tak, bym mógł widzieć. Po prostu dlatego, że:

Moje myśli nic nie znaczą.

Nie mam prywatnych myśli. Jednakże jestem świadom tylko prywatnych myśli. Cóż mogą znaczyć te myśli? Nie istnieją przecież, toteż nic nie znaczą. Jednakże mój umysł jest częścią stworzenia i częścią swego Stwórcy. Czy nie wolałbym włączyć się w myślenie wszechświata, zamiast przesłaniać wszystko, co naprawdę należy do mnie, żałosnymi i bezsensownymi „prywatnymi” myślami?

Spróbuję to zrobić z tobą. To jest radosne i niektórzy z was wreszcie mówią: skąd on to wszystko bierze? On bierze to z książki Treningu umysłu, zwanej Kursem Cudów, to tak na wypadek, jeśli by cię to zainteresowało. W momencie, gdy docierasz do tego poziomu, nie jest ci tu ofiarowane nic innego prócz ciągłej wymiany tego, czym myślisz, że jesteś. I Kurs dokonuje tego, po prostu mówiąc ci, że widziałeś tylko wyobrażenia o sobie, i że są one całkowicie bez znaczenia, całkowicie bez znaczenia. Jesteś gotowy? Posłuchaj:

Moje myśli pozbawione znaczenia ukazują mi świat pozbawiony znaczenia.

Skoro myśli, których jestem świadom, nic nie znaczą, to i świat, który je przedstawia, nie może mieć żadnego znaczenia. Świat, który je przedstawia, nie ma żadnego znaczenia. To, co leży u podstaw tego świata, jest obłąkane, i takie też jest to, co on sam wytwarza. Rzeczywistość nie jest obłąkana, a ja mam zarówno myśli rzeczywiste, jak i obłąkane. Mogę zatem zobaczyć świat rzeczywisty, jeśli zwrócę się do moich rzeczywistych myśli jako mojego przewodnika prowadzącego do widzenia.

Oczywiście, że jestem zaniepokojony, ponieważ za każdym razem, gdy coś widzę, przypomina mi to obrazy mojego dawnego skojarzenia, a faktem jest, że proces myślowy mojej pamięci zawiera moją wizję siebie jako cielesnej formy, która niespecjalnie mi się podoba. Ok? Posłuchaj tego ze mną.

Jestem zaniepokojony, ponieważ widzę świat pozbawiony znaczenia.

Obłąkane myśli niepokoją. Wytwarzają świat, w którym nigdzie nie ma porządku. Światem, który przedstawia chaotyczne myślenie, rządzi tylko chaos, a chaos nie zna praw. W takim świecie nie mogę żyć w spokoju. Jestem wdzięczny, że ten świat nie jest rzeczywisty i że nie muszę go w ogóle widzieć, chyba że zdecyduję się go cenić. A nie zdecyduję się cenić czegoś, co jest całkowicie obłąkane i co nie ma znaczenia. Bo jeśli się zdecyduję, to oczywiście będę się bał.

Świat pozbawiony znaczenia rodzi lęk.

To, co całkowicie szalone, rodzi lęk, ponieważ jest całkowicie niepewne i nie daje podstaw do zaufania. W szaleństwie na niczym nie można polegać. Nie daje ono ani bezpieczeństwa, ani żadnej nadziei. Ale taki świat nie jest prawdziwy. Ale taki świat nie jest prawdziwy. Nadałem mu złudzenie rzeczywistości, a moja wiara weń przyniosła mi tylko cierpienie. Dziś postanawiam wycofać się z tej wiary, a moją ufność pokładać w rzeczywistości.

Bóg nie stworzył świata pozbawionego znaczenia.

Jakże może istnieć świat pozbawiony znaczenia, skoro Bóg go nie stworzył? Bóg jest Źródłem wszelkiego znaczenia, a wszystko, co rzeczywiste, jest w Jego Umyśle. Jest to także w moim umyśle, ponieważ On stworzył to razem ze mną. Dlaczego miałbym dalej cierpieć z powodu skutków moich własnych obłąkanych myśli, skoro moim domem jest doskonałość stworzenia?

Przeczytamy jeszcze jedną lekcję, a potem zrobimy przerwę, odnosząc ją do myśli o obrazach, których będę świadomy. Ok? Spójrz na mnie. Jestem odzwierciedleniem światła, przybywającym do pewnej idei. Jednak jest możliwe, abym właśnie w tym skojarzeniu zmienił moje myślenie o tym, co się tu pojawi. Dlatego też odzwierciedlenia, które zobaczę, będą inne, będą inne niż to. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchasz?

Moje myśli to odzwierciedlenia światła, które wytworzyłem.

Cokolwiek widzę jest odzwierciedleniem moich myśli. To właśnie moje myśli mówią mi, gdzie jestem i czym jestem. Fakt, że widzę świat, w którym istnieje cierpienie, strata i śmierć, pokazuje mi, że widzę jedynie obraz moich obłąkanych myśli i nie pozwalam, żeby moje rzeczywiste myśli rzuciły dobroczynne światło na to, co widzę. Jednakże droga Boża jest pewna. Obrazy, które wytworzyłem, nie mogą Go pokonać, ponieważ nie taka jest moja wola. Moja wola to Jego Wola, i nie będę miał przed Nim żadnych innych bogów.

W stanie teraźniejszości, w której się znajdujecie, otrzymujecie jasne światło i zabiorę stąd niektórych z was. Być może nie jesteś w stanie rozpoznać sposobu, w jaki rzeczywiście osiągasz tę doskonałość, ponieważ wydajesz się tu ze mną obecny w odzwierciedleniu mojego światła. Ja zaś ofiaruję ci inne widzenie poprzez cud, dający mi lepsze odzwierciedlenie światła, w którym możemy kochać jeden drugiego. I jest to prawdą po prostu dlatego, że istnieje tylko jeden Bóg. Ci z was, którzy zastanawiają się, czym jesteście w ciele – nie przejmujcie się tym. Twoje widzenie, w lepszym odzwierciedleniu cielesnym, będzie jedynie reprezentować światło Boga, cokolwiek byś zrobił… Światło Boga, cokolwiek byś zrobił.

A teraz zabiorę stąd ze sobą tę sekwencję. Rozumiesz? Teraz przejdę przez tamto skojarzenie. Ty nazywasz je przeszłością. Czy możesz wejść w przeszłość? Musisz wejść w przeszłość, ponieważ to nie jest gdzieś w przyszłości. To będzie odległość, w której ustępujesz w hologramie światła. I właśnie tu możesz zobaczyć jaśniejsze odzwierciedlenie siebie, choć w danej chwili może się wydawać, że jest ciemniej. Może się wydawać, że jest ciemniej. Może się wydawać, że jest ciemniej…

Pokój Boży jaśnieje teraz we mnie

Trenuję umysł w arkanach nowego świata

Posłuchaj tego ze mną. To cudowna relacja.

Naszą spontaniczną twórczą tożsamość osiągnęliśmy w rewolucyjny sposób dzięki mocy pojedynczej Uniwersalnej Rzeczywistości. Na początku świeżo obudzony Nauczyciel Boży bardzo się dziwi, gdy odkrywa, że sposób jego myślenia uległ radykalnej zmianie. Jego wcześniejsza ograniczona konstrukcja świadomości nie ma nic wspólnego z całkowitym obnażeniem, którego doświadcza. Staje po prostu nagi w swojej pewności. Traci zdolność porównywania. Jeszcze raz powtórzę: Traci zdolność porównywania. Jego myśli osiągają pełnię, co sprawia, że obiektywne rozumowanie ograniczonej świadomości wydaje mu się całkowicie absurdalne.

Jego poprzedni system wartości opierał się na konkretnych wnioskach, które wyciągał na podstawie analizy i porównywania. Ale teraz zaczyna mu się narzucać bezzasadność i nierealność tego systemu. Oto on. Znajduje się w nielogicznym i nierozsądnym miejscu. Posłuchaj, oto co musi zrobić: Musi trwać w absolutnej pewności, że ten obiektywnie skonstruowany świat jest całkowicie pozbawiony sensu. A jedyny jego sens to konieczność doprowadzenia do objawienia, które kształtuje jego transcendentną świadomość.

Posłuchaj przez chwilę o bezwarunkowej miłości Boga.

Żywimy do ciebie bezwarunkową miłość. Bezwarunkowa miłość nie jest stanem Uniwersalnej Świadomości, ale raczej samą świadomością. Jako obudzeni nauczyciele kochamy cię bez reszty. A to dlatego, że te aspekty ciebie, które uważasz za niegodne miłości, nie mają dla nas absolutnie żadnego znaczenia. Rozumiemy jednak, że ty wciąż myślisz, iż mają znaczenie.

W procesie obudzenia pokazano każdemu z nas z osobna w naszych umysłach – w sposób graficzny, dramatyczny, a czasem i katastroficzny – całkowitą nierealność odrębnych ludzkich umysłów na ziemi. Innymi słowy, rozpoznaliśmy, kim naprawdę jesteśmy, oraz że nie ma żadnego świata ani takiego miejsca, jak to.

Wróciłem. Odszedłem stąd dzięki temu, że wróciłem do pierwotnej chwili tego wydarzenia. Odnosząc się do tego, co nazywamy holograficznym wszechświatem, opisuję ci korektę widzenia twojego dawnego skojarzenia ze sobą. Czy jest to dla ciebie w porządku? Spójrz na mnie. Ile czasu upłynęło od chwili, gdy tu przyszedłem? Dużo więcej niż myślisz. Dużo więcej niż myślisz. Nie jest to czymś, co wydarzy się w przyszłości. Jest to coś, co wydarzyło się w przeszłości i gdy wracasz do tamtego odniesienia, które dotyczy ciebie, zaczynasz widzieć lepsze odzwierciedlenie, a ono się rozprzestrzenia i poszerza hologram, którym jesteś w swej istocie. Czy jest to dla ciebie w porządku?

Uwielbiam ideę, że będziesz w stanie to ze mną zrobić. Jeśli chodzi o tych z was, którzy zdecydowali, że chcą tu przyjść, to otrzymujecie trening umysłu po prostu dlatego, że miejsce, do którego przyszliście, jest w stanie ciągłej przemiany – przemiany tego, czym myślisz, że jesteś w swojej tożsamości. I choć nie ma w tym niczego nowego, to gdy tutaj przybywasz i widzisz cały wszechświat z miliardami gwiazd i miliardami planet, oczywiste jest, że nie dotyczą one tego, czym wydajesz się być w swoim umyśle. To jednak nie oznacza, że nie możesz się zastanawiać we własnym procesie myślenia nad tym, jakie jest twoje znaczenie, i właśnie dlatego tu jestem.

Mam ci powiedzieć? Ta grupa świadomości, która stąd odeszła, powróci, zaś czas, który upłynął od momentu, gdy ponownie wstąpią do tego związku, wiąże się z ideą hologramu. Mam nauczać przez chwilę? Nazywamy to nauką dotyczącą tego, jak bardzo jesteś zdeterminowany, by przedstawiać mi w fizyczności swój sposób wchodzenia w relacje, nie uznawszy konieczności zobaczenia własnego odbicia, a właśnie to będziesz musiał zobaczyć. Jak ty to nazywasz? Nazywasz to takim „bum!” Innymi słowy, nazywasz to związkiem, w którym istnieje początek i koniec tego, co myślisz.

Jeśli chodzi o koniec tego, co myślisz… Czy chcesz to ze mną zobaczyć? Chwila, w której tu przyszedłem i usiadłem, może być tylko początkiem, ponieważ to zaczyna się i kończy jednocześnie. Jest w tobie rzeczywistość, która wielu z was zadziwi. – O mój Boże, co to było? Nie przejmuj się tym. Jest to korekta twojego postrzegania siebie. Możesz to nazwać cudem, ponieważ jest to myśl, iż nagle odległość, którą widziałeś między wami – odległość przeszłego i przyszłego związku – została przez ciebie usunięta i znajdujesz się w nowym stanie, powiedz do mnie: w teraźniejszości. [w teraźniejszości] Czy jesteś w teraz? Jestem teraz. Jestem teraz. Jestem teraz. Nasi goście właśnie przybyli. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj. Oto sposób, w jaki tego dokonujemy.

Człowiek ma kłopoty ze znalezieniem Boga, po prostu dlatego, że On jest wszędzie. Ty zaś szukasz go „gdzieś”, ponieważ myślisz, że sam znajdujesz się „gdzieś”. To dotyczy twojego dawnego skojarzenia. Boga nie możesz znaleźć „gdzieś”. On jest wszędzie, i ty również. Jest On Umysłem, którym myślisz. Posłuchaj. Ponieważ jednak wierzysz, że sam jesteś „gdzieś”, to musisz też wierzyć, że Bóg jest gdzie indziej, bo inaczej Bóg byłby w twoim „tutaj”. A skoro Bóg (Stwórca wszechświata) musi być z definicji wszędzie, to twoje „tutaj” musi być włączone w Jego „gdzieś”, czy też „gdziekolwiek”. Czymże więc, do diabła, mógłbyś się martwić?

Bardzo lubię to czytać, ponieważ moc twojego umysłu, umożliwiająca ci podjęcie decyzji w odniesieniu do siebie, jest ostatecznie wszystkim, co tylko może być. Gdy tu przyszliśmy, zaczęliśmy używać określenia „hologram”, po prostu dlatego, że odzwierciedlenie światła… Nie chodzi tu o to, że jest to ostatni odcinek, ale o to że ten odcinek jest niezbędny, abyś mógł skrócić odległość między projekcją swojego umysłu, którą tu ze sobą przyniosłeś, a tym, co zamierzasz zrobić, skoro Bóg i tak jest wszędzie, dokądkolwiek idziesz. Myśl, że Bóg jest wszędzie, dokądkolwiek idziesz, napędza człowiekowi stracha, ponieważ nie potrafi on dokonać względnej oceny: czy to jest dobre czy złe, góra czy dół, czy to jest wewnątrz czy na zewnątrz, czyli nie może użyć swego pojmowania po to, aby uporządkować własną przemianę. Rozumiesz to? Posłuchaj, jak to się tutaj dokonuje. Posłuchaj, jak to się tutaj dokonuje. Posłuchaj.

Właśnie po to wróciłem.

Dziwne, ale prawdziwe

Nie możemy ci pokazać, czym jest życie i miłość, lecz tylko to, czym nie są. Obwieszczasz, że potrzebujesz miłości, lecz miłość nie jest potrzebą, lecz rzeczywistością. Potrzeba dotyczy zawsze czegoś więcej niż miłość, która jednak jest wszystkim. Potrzeba nie oznacza, że brakuje ci miłości, lecz oznacza, że brakuje ci większej nienawiści i izolacji.Jakże cud mógłby być możliwy, gdyby miał prawdziwą alternatywę? Wszelkie uzdrowienie wynika z cudu.
Oto definicja istoty ludzkiej:

Istota ludzka to nieprawdziwa kondycja doczesnego skojarzenia przyczyny i skutku, pogrążająca się ze strachu w pozornym unicestwieniu – jako alternatywie wobec bezkompromisowego przyjęcia, a następnie rozpoznania pojedynczej pełni wiecznej miłości stworzonej przez Uniwersalny Umysł.

Przeczytam ci jeszcze jedno, ponieważ tak czuję. Gdy tożsamość, która wie, kim jest, przychodzi tutaj, by próbować nauczać idei miłości, a miłość jest tym samym, co Bóg… Innymi słowy, Bóg będzie cię kochał niezależnie od tego, czym myślisz, że jesteś, jednak niemożliwe jest, abyś nie był w swoim umyśle miłością Boga. On mówi o tym tutaj w ciekawy sposób, po prostu dlatego, że w swojej determinacji, by kochać Boga, tak naprawdę robisz wszystko, co w twojej mocy, by pozostać oddzielonym w przeszłej i przyszłej sytuacji. Czego się boisz? Powiedz do mnie: Teraźniejszości. [Teraźniejszości]. Powiedz to jeszcze raz. [Teraźniejszości].

Teraźniejszości, momentu „teraz”. Ci z was, którzy pozwolili sobie wejść w tę teraźniejszość, tak naprawdę przeżyli chwilę ciemności, która natychmiast się rozszerzyła. A więc ustąpiłeś, ale trochę za bardzo się bałeś, toteż szybko dokonałeś projekcji tej myśli na przyszłość, i żyjesz według tej myśli. Ok? Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj.

Wielu z nas odkryło, że bycie śmiertelnie przerażonym, czyli: – Och, co to takiego? Co mnie przeraziło? To była miłość. – Wiem, ale i tak mnie to przeraża. Uwielbiam myśl o radosnej relacji z tobą, ale nie jestem pewien, czy wiem, kim jesteś w moim umyśle. Myśl, że wiesz, kim on jest, przyjdzie do ciebie wtedy, gdy wrócimy do pojedynczego doświadczenia naszej pełni.

Co to było za słowo? – Metamorfoza. Metamorfoza. Właśnie to nauczanie o przeobrażeniu ciałajest sposobem, w jaki znalazłeś tę relację. Ok, zaśpiewam ci piosenkę, która się zaraz pojawi. Jest zatytułowana: Metamorfoza. Dotyczy ona tej myśli, iż nie jesteś tym, kim myślałeś, że jesteś, i że ani przeszłość, ani teraźniejszość nie pomogą ci w tym, po prostu dlatego, że boisz się teraźniejszości. Rozumiesz? Wszechświat, który zapada się na tobie, w związku z tym, co nazywasz hologramem światła i grawitacją ciemności, przemieni cię natychmiast w czynnik światła. Dlatego się bronisz i pozostajesz w ciemności. Ok? Posłuchaj. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchaj.

Oto, co powiedzieliśmy:

Wielu z nas odkryło, że byliśmy tak naprawdę śmiertelnie przerażeni akceptacją i uznaniem bezkompromisowej prostoty nauczania Kursu Cudów. Jest to całkowicie naturalnym stanem, koniecznym początkiem metamorfozy świadomości. W miarę postępu transformacji w pełnię umysłu odkrywamy z radością i zaskoczeniem, że tak naprawdę do tej pory byliśmy martwi, a teraz jedynie „ożywamy z przerażenia”. Co za zadziwiająca myśl! Albowiem, w istocie, ceniliśmy śmierć, a baliśmy się życia.

Oto co musisz teraz zobaczyć. Chodzi tu o ideę hologramu. Chcę to dla ciebie uprościć, ponieważ lubisz wierzyć, że hologram jest czymś innym niż ty. Problem z hologramem polega na tym, że będzie on z pewnością przedstawiać proces zachodzący w twym umyśle, i dotyczy tego, co chcesz widzieć. Poczytam ci trochę o tym i choć może będziesz miał wrażenie, że to jakieś nieuporządkowane strzępy informacji, jest to w istocie rozpad twojego pojęcia o sobie. A dzieje się tak dlatego, że polegasz na dawnym skojarzeniu śmierci, śmierci, śmierci i wyrabiasz z niego inne pojęcie śmierci związane z tym, co chcesz widzieć w swoim hologramie. Cha, cha, cha!

Tym z was, którzy nigdy nie widzieli tego typu filmu, trudno jest rzeczywiście zrozumieć, co się dzieje. To jest hologramem. Spójrz na to. Rzeczywiście, na tej podstawie nauczyliśmy się, żeby wejść w teraźniejszość. Spójrz na to. Wchodzę w teraźniejszość i zamierzam otoczyć się hologramem. Odzwierciedlenie, które otrzymuję od ciebie, jest tak naprawdę tylko w moim umyśle. Ty jednak uważasz je za coś oddzielnego i dlatego krążysz wokół światła, które jest dokoła ciebie, a więc nie widzisz, że to faktycznie twoje własne światło. W porządku?

Gdy będziesz to robić, doświadczysz lęku, czyli sprzeciwu wobec tego, czym wydaję się, że jestem w mojej świadomości. Innymi słowy, będę innym niż ty człowiekiem. No, daj spokój! Wszyscy ludzie umierają. Powiedz do mnie: umierają [umierają]. Oczywiście, z holograficznego punktu widzenia są obrazami, które zaczynają się i kończą. I gdzieś w tym cyklu 40 000 lat istnieje początek i koniec, i ty to wiesz. Przedstawiam ci to, a ty czujesz się tym bardzo usatysfakcjonowany, i żyjesz kręcąc się w kółko. Lecz jak zamierzasz wydostać się do wszechświata? Jak zamierzasz się rozprzestrzenić na zewnątrz w związku z ideą hologramu, jeżeli nie będziesz w stanie przemienić ciemności w światło?!

Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj mnie. Czekaliśmy, aż pojawi się tutaj to światło. Właśnie się pojawia. Skąd ono przychodzi? Z przyszłego układu odniesienia? Przychodzi z przyszłego układu odniesienia, ale tak naprawdę jest z przeszłości, i choć nie nadszedł jeszcze czas jego pojawienia się, to idea kombinacji myślowej pozwoli, aby stało się ono dla ciebie prawdziwe. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj. Hologram światła, hologram światła, hologram odzwierciedlenia światła, którego się już nie boję. I to wyobrażenie nagle się pojawi… Zapewniam was, drodzy przyjaciele, że przez 40 000 lat byliście świadomi, iż wyobrażenia pojawiają się nagle znikąd. Myśl, że pojawiają się znikąd, to prosty fakt świadczący o tym, że w danym momencie migają ci przed oczami holograficzne wyobrażenia tego, czym myślisz, że jesteś. OK? Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj.

Możemy teraz odpowiedzieć na niektóre z tych pytań o maksymalne granice przechowywania informacji o tym, czym jesteś. Urządzenie o szerokości jednego centymetra mogłoby w zasadzie przechować aż do 10⁶⁶ bitów – niewyobrażalną wręcz sumę. Widzialny wszechświat zawiera przynajmniej 10¹⁰⁰ bitów entropii i można by je spakować wewnątrz kuli o średnicy 1/10 roku świetlnego. Zmierzenie entropii wszechświata jest zadaniem trudnym, jednak dużo większe liczby, wymagające kuli niemal tak wielkiej jak wszechświat, są całkiem prawdopodobne.

Lecz prawdziwe zadziwiający jest jeszcze inny aspekt holograficznych granic. A mianowicie to, że maksymalna entropia zależy od obszaru granicznego, tego, co rzekomo cię otacza, a nie od objętości. Układamy wysoką stertę układów scalonych pamięci komputerowej. Ilość tranzystorów wzrośnie wraz z objętością tej sterty.

Niezwykłe jest jednak to, że teoretyczna maksymalna pojemność informacyjna przestrzeni zajmowanej przez tę stertę wzrośnie jedynie wraz z jej powierzchnią. A ponieważ objętość wzrasta szybciej niż powierzchnia, to w pewnym momencie entropia wszystkich układów scalonych przekroczy holograficzne granice. Zawodna okazałaby się jednak sama sterta energetyczna: zapadłaby się bowiem pod własną grawitacją, tworząc czarną dziurę jeszcze przed osiągnięciem impasu.

Nie ma powodu, aby to nie było dla ciebie rozsądne. Mówię teraz wprost do ciebie – hologram światła, który przyjmujesz, rzeczywiście dotyczy jedynie tego, czym jesteś w swoim związku ze sobą. Czy potrafisz to zobaczyć? Nie. Wiesz, dlaczego? Bo się tego boisz. Co mówi Jezus o konieczności kochania swojego nieprzyjaciela? Mówi, że odzwierciedlenie światła, które widzisz, już zostało w ciebie włączone, mimo że się temu opierasz, nie chcąc ustąpić i znaleźć się w związku z tym, co chcesz widzieć. Rozumiesz? Czy rozumiesz tę myśl, że cud, za pomocą którego tworzysz holograficzny obraz siebie, jest tobą? Posłuchaj tego przez jedną minutę. OK? Posłuchaj. Zadziwiające w tym jest to, że odzwierciedlenie światła, dotyczące tego, co słyszysz, jest pamięcią zawartą głęboko w tobie. Posłuchaj tego ze mną.

ODWIECZNA OBIETNICA ZOSTANIE DOTRZYMANA

Brama wyjścia z tego nieskończenie małego labiryntu przestrzeni i czasu została otwarta. Pamiętaj, że czas trwał tylko chwilę w twoim umyśle, bez żadnego wpływu na wieczność. Tak więc czas przeminął i wszystko jest dokładnie takie, jakie było, zanim powstała droga do nicości. Drobne tyknięcie czasu, w którym zrobiony został pierwszy błąd, oraz wszystkie błędy w tym jednym błędzie, zawierało w sobie także Korektę dla tego jednego błędu, i dla wszystkich innych, które powstały w tym pierwszym. I w tej króciutkiej chwili czas odszedł, ponieważ to było wszystkim, czym czas kiedykolwiek był. To, na co Bóg dał odpowiedź, otrzymało odpowiedź i odeszło.

Hologram światła, który czujesz w tym skojarzeniu, został przeobrażony przez pewną grupę istot. Są one bardzo świadome tego, że energia światła pozwala im nie być ciałami oraz pozwala nieustannie przemieniać swoją cielesną tożsamość, tak że nie muszą się martwić tym, jak to będzie wyglądało w hologramie. Zaofiaruję ci to w całej rozciągłości za około trzydzieści sekund, po prostu dlatego, że element czasu, który tego dotyczy, może jedyne oznaczać, że gdy ustąpię, to skróci się to, co myślałem, że mam jeszcze do zrobienia. Nie potrzebuję kolejnego doświadczenia śmierci. Nie ma śmierci, Syn Boga jest wolny. Nie ma sensu, abyś próbował mnie przekonać, że mogę umrzeć razem z tobą, lecz to ode mnie zależy podjęcie tej decyzji, nie od ciebie, ponieważ zbawienie, o którym przypomina ci Jezus, pochodzi z mocy mojego umysłu. Ona zaś pozwala na utworzenie kręgu pojednania, w którym to światło będzie widoczne. OK? Rozumiesz?

Spójrz na to. Oto jesteś. Teraz spływa na nas światło i wielu z was je widzi, i niektórzy mogą nagle zniknąć. Wiesz dlaczego? Chwilę wcześniej tu byłeś, ale już cię nie ma. Nie ma znaczenia, co robisz, ponieważ twoje ustąpienie przemienia całą ciemność, czyli śmierć – w światło. A więc zrezygnowałeś z idei umierania, czyli nie próbujesz już podejmować tego wysiłku i pozwalasz sobie być miłością. Kocham cię. Kocham cię. Do zobaczenia w tym nowym hologramie światła. Do zobaczenia w tym nowym hologramie światła. Do zobaczenia w tym nowym hologramie światła. Spójrz na to. Spójrz na to…

Nowe kontinuum czasu
Kurs Cudów

Najświętszy ze wszystkich punktów na ziemi jest ten,
w którym odwieczna nienawiść stała się obecną miłością.

Nadejście Wielkiego Przebudzenia

Najwspanialsza historia, jaką kiedykolwiek opowiedziano

Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz z niewoli czasoprzestrzeni.

Spotykamy się ponownie na końcu

tej przerwy w czasoprzestrzeni,

spełniając misję Kursu Cudów

Podróż z Mistrzem-Nauczycielem

Posłuchajmy razem Pasji Chrystusa:

Podejmuję tę podróż wraz z tobą. Albowiem przez krótką chwilę podzielam twoje wątpliwości i lęki, żebyś mógł przyjść do mnie, bo ja rozpoznaję drogę, na której przezwycięża się wszelkie lęki i wątpliwości. Idziemy razem. Muszę pojmować niepewność i ból, chociaż wiem, że są bez znaczenia. Jednakże zbawiciel musi pozostać z tymi, których naucza, widząc to, co oni widzą, ale wciąż zachowując w swym umyśle tę drogę, która go wyprowadziła, i teraz wyprowadzi cię wraz z nim. Syn Boga będzie krzyżowany, dopóki nie pójdziesz tą drogą wraz ze mną.

… dopóki nie pójdziesz tą drogą wraz ze mną.  –

Idziemy do domu. I obiecuję ci, że w tej nowej przerwie, która następuje w czasie, będziesz miał większą szansę rozpoznać, że jesteś razem ze mną tu i teraz. Przeczytam ci jeszcze trochę o tym, jak to działa, ponieważ świętujemy zmartwychwstanie Jezusa. Posłuchaj tego ze mną.

Moje zmartwychwstanie powraca za każdym razem, gdy prowadzę jakiegoś brata bezpiecznie do miejsca, w którym podróż się kończy i zostaje zapomniana. Odnawiam się za każdym razem, gdy jakiś brat dowiaduje się, że istnieje droga wyjścia z nieszczęścia i bólu. Odradzam się za każdym razem, gdy umysł jakiegoś brata zwraca się do światłości, która jest w nim, i mnie szuka. Nie zapomniałem  o nikim. Teraz pomóż mi zaprowadzić cię z powrotem tam, gdzie ta podróż się rozpoczęła, abyś wraz ze mną dokonał innego wyboru.

… abyś ze mną dokonał innego wyboru.

Puszczana teraz w tle piosenka pt.: „Wracając do domu” jest wprowadzeniem do bardzo dawnej myśli o naszym powrocie do tego galaktycznego związku i chcę, żebyś wiedział, że idea naszej decyzji, aby to zrobić, musiała się opierać na działaniu, w które jesteś teraz całkowicie zaangażowany z powodów praktycznych, związanych z hologramem światła, które pozwala ci przyjrzeć się iluzoryczności tych danych. I po raz pierwszy jesteś w stanie to zobaczyć. I choć nie jest to prawdziwe, to może stać się dobrą definicją tego, jak możemy razem ująć w słowa ideę fizycznego zmartwychwstania naszego zbawiciela Jezusa z Nazaretu. Posłuchaj:

W radosnym geście powitania wyciągam rękę do każdego brata, który pragnąłby się ze mną połączyć w sięganiu poza pokusę, i który patrzy z niezłomną determinacją ku światłu świecącemu ponad nią z doskonałą stałością. Daj mi moich braci, ponieważ należą oni do Ciebie. Czy Ty możesz zawieść w tym, co jest jedynie Twoją Wolą? Składam Ci dzięki za to, czym są moi bracia. I gdy każdy z nich postanawia się ze mną połączyć, pieśń dziękczynienia z ziemi ku Niebu rośnie z maleńkich porozrzucanych urywków melodii w jeden wszechogarniający chór ze świata wybawionego od piekła i składającego Ci dzięki.

A teraz mówimy Amen. A teraz powiem: Amen. Albowiem Chrystus wreszcie przybył, aby wybawić nas od bólu, który czuliśmy w związku z tym.

A teraz mówimy Amen. Albowiem Chrystus przybył, by zamieszkać w domu, który ustanowiłeś dla Niego, zanim nastał czas – w cichej wieczności. Podróż dobiega kresu kończąc się w miejscu, gdzie się rozpoczęła. Nie pozostaje po niej ani śladu. Ani jednemu złudzeniu nie daje się wiary i nie pozostaje już ani jedna plamka ciemności, która by zasłaniała oblicze Chrystusa przed kimkolwiek. Twoja Wola dokonuje się w całkowitości i w sposób doskonały, a całe stworzenie rozpoznaje Ciebie i poznaje Cię jako jedyne Źródło, jakie ma. Wszystko, co żyje i porusza się w Tobie, promienieje światłem tak czystym jak Twoje. Albowiem dotarliśmy tam, gdzie wszyscy stanowimy jedno, i jesteśmy w domu, gdzie Ty chcesz, abyśmy byli.

I dotarliśmy tam, gdzie wszyscy stanowimy jedno, i jesteśmy w domu, gdzie Ty chcesz, abyśmy byli.

Odczuwam szczególną radość, ponieważ twoje podejście do idei o okolicznościach, w których się znajdujesz, związanych z twoim postrzeganiem tej sytuacji, będzie zasadniczym uznaniem, że nagle – i dlatego nazywa się to Kursem Cudów – nagle przechodzisz inny proces myślowy niż ten, w którym byłeś chwilę wcześniej. Nazywamy to niewidocznym wszechświatem.

Czy akurat tak się złożyło, że otworzyłem stronę, którą będziesz widział? Zauważysz, że w tle pokazujemy idee o opowieściach dotyczących naszego związku z małością, w której zaczęła się idea faktycznego przyglądania się procesowi decydowania, że to, co widzimy, rzeczywiście istnieje.

Idea, że możesz to teraz ułożyć w scenariusze rozpoznania siebie, staje się coraz bardziej istotna, po prostu dlatego, że Wszystko o Bogu i o tobie to sposób, dzięki któremu możesz rozpoznać siebie. Teraz przeznaczymy około dwunastu minut na powtórkę, podczas której powiem ci, że zbawienie wszechświata, czyli tego małego miejsca nicości, zależy od ciebie, ponieważ zaprzeczać temu mogła tylko i wyłącznie twoja świadomość rozpoznawania siebie – rozpoznania, które sprawia, że wiesz, kim jesteś. Powiedz do mnie: wiem, kim jestem. [Wiem, kim jestem]. Wiem, że wiesz. Wiem, że wiesz.

Właśnie zobaczyłem, jak ktoś powiedział: chodź i zobacz… Kim jest ten człowiek? Czy on nie był tu wcześniej? Dlaczego się teraz pojawia?

Sam odkryjesz, że tak naprawdę nie ma niczego nowego w tym, co się teraz dzieje, skoro wszyscy jesteście jedynie pamięcią idei, w których uczestniczyliście, a które już przeminęły.

Czy rozumiesz to? Pamiętasz ten moment, kiedy tu przyszedłeś? Przyszedłeś, żeby świętować, i powiedzieliśmy ci, że nasze świętowanie będzie oznaczało, że powtarzamy jedynie coś, co wiesz, że jest prawdziwe.

Być może zauważysz, że podniosę częstotliwość. Nazywasz to uzdrawianiem. A tak naprawdę jest to tylko małą zmianą na fotografii, która pokazuje, jak patrzysz poprzez hologram światła na ideę osiągnięcia lepszej obrazowej alternatywy, czyli ustawienia ostrości określającej sens twojego pobytu tutaj w związku cielesnym. Innymi słowy, po co tu jesteś? Jak to się dzieje, że się rozglądasz… Bo niemożliwe jest nie wiedzieć, kim się jest… I przez chwilę może ci się wydaje, że znajdujesz się w innym czasie i miejscu, niż faktycznie powinieneś być. I to jest właśnie tą korektą, którą ci teraz ofiarujemy i która związana jest z myślą o tym, co zamierzamy zrobić w tym krótkim interludium.

Czy to rozumiesz? Posłuchaj tego ze mną. To się nazywa, czy też ty nazywasz to zmartwychwstaniem, które oznacza, że nie jesteś już uwiązany hologramem światła, które nie pozwala ci podróżować po wszechświecie, po prostu dlatego, że tego chcesz. I wiem, że tego chcesz. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj. Spotkamy się ponownie. Spotkamy się ponownie.

[Anne Murray śpiewa: Spotkamy się ponownie]

Spotkamy się ponownie.
Nie wiem gdzie…
Nie wiem kiedy, ale wiem,
że spotkamy się ponownie
pewnego słonecznego dnia.

Nie przestawaj się uśmiechać.Ależ ty dobrze wyglądasz!

Tak jak zawsze nie przestawaj się uśmiechać
aż niebo przepędzi w dal ciemne chmury.

Ludzie, których poprosiliśmy o przyjście tu do nas, to bardzo wyjątkowe osoby. Czy ty jesteś wyjątkową osobą? Pewnie, że tak! Zostałeś specjalnie wybrany ze względu na możliwość użycia mocy swojego umysłu, dzięki której zrozumiesz, że nie znajdujesz się w tym małym hologramie światła, choć wydaje się, że wiąże cię on z ideą…

A więc proszę przywitaj ludzi, których znam
i powiedz im, że niedługo wrócę.
Ucieszą się, gdy im powiesz, że odchodząc,
śpiewałem tę piosenkę.

Spotkamy się ponownie
Nie wiem gdzie…
Nie wiem kiedy, ale wiem,
że spotkamy się ponownie
pewnego słonecznego dnia.

Światło, którego zaczynasz doświadczać, jest częścią tej pierwotnej sekwencji czterdziestu siedmiu minut, kiedy to zdecydowałeś, że być może powinieneś spojrzeć na to jeszcze raz. Rozumiesz? Innymi słowy, wolność polegająca na tym, że zgodnie ze wskazówkami zatrzymujesz się na chwilę w czasoprzestrzeni, jest jedynym powodem, dla którego muszę to zrobić, ponieważ ty na pewno nic o tym nie wiesz. Jest to dla ciebie nowym doświadczeniem i nie trwa ono długo, ale dopóki trwa, będziesz szczęśliwy. Ale już za chwilę się przestraszysz. Innymi słowy, jeśli za moment utracisz swoją cielesną tożsamość – a zapewniam cię, że istotnie za moment utracisz swoją cielesną tożsamość – to mógłbyś powiedzieć do mnie tak: Jeśli utracę swą cielesną tożsamość, to umrę. Nie, nie! Nie ma takiej możliwości, abyś umarł. Nie możesz umrzeć. Możesz jedynie zmienić czynnik embrionalnego skojarzenia światła, za pomocą którego się utożsamiasz. Ale myśl, którą masz na swój temat, jest tym samym, co Bóg. Być może niespecjalnie podoba ci się ta idea. Może nawet nie podoba ci się idea Boga! Ale i tak będziesz źródłem rzeczywistości, która nie ma absolutnie niczego do powiedzenia na temat naszego pochodzenia z jednego źródła. Tak, wszyscy pochodzimy z jednego źródła. Wszyscy pochodzimy z jednego źródła rzeczywistości.

Posłuchaj przez chwilę, co powiem o odwiecznej obietnicy, którą złożyliśmy w związku z czynnikiem wspomnienia, które jest w twoim umyśle. Ono rzeczywiście jest w tobie, ale nie potrafisz go sobie przypomnieć. A jeśli nie potrafisz go sobie przypomnieć, to nie wiesz, że ono tam jest, i nie uwierzysz, że ono tam jest. I właśnie tym, moi przyjaciele, jest idea o czasie i przestrzeni, ponieważ w tej przestrzeni i w tym czasie doświadczysz czegoś, co na tę jedną chwilę zmieni cię całkowicie.

Oto, co spróbuję zrobić. Poczytam ci trochę na ten temat. To jest broszura, którą zamówiłeś, i przyszła do ciebie pocztą. Pamiętasz, jak przyszła do ciebie pocztą? Czy dlatego zdecydowałeś się tu przyjechać? Oczywiście! Czym myślisz, że to jest? Jakże inaczej mógłbyś ćwiczyć… Nieważne, czym myślisz, że jesteś w związku ze sobą. Całe nauczanie Jezusa z Nazaretu opiera się na uczciwości i czystości tego, co on mówi.

Zrobimy to? Chcesz na to spojrzeć? On mówi: kocham cię. I nie ma w tym żadnego warunku. Nie ma sensu, abyś wdawał się ze mną w dyskusję na temat miłości, którą czuje do nas nasz zbawiciel w związku ze wspólnym źródłem, którym możemy być. Nie mówię w tej chwili o treningu umysłu, ponieważ świadectwo energii, która skłoniła cię do przyjścia tutaj, wskazuje, jak duże zrobiłeś w tym postępy. Przyjrzyjmy się jednak przez chwilę naukowej idei w twoim umyśle dotyczącej wzorców myślowych, których doświadczasz, i które dają ci nagłe uczucie wielkiej radości w przestrzeni, gdzie wydajesz się zamieszkiwać. Posłuchaj. Posłuchaj.

ODWIECZNA OBIETNICA ZOSTANIE DOTRZYMANA

Brama wyjścia z tego nieskończenie małego
labiryntu przestrzeni i czasu została otwarta.

Pamiętaj, że czas trwał tylko chwilę w twoim umyśle i nie miał żadnego wpływu na wieczność. Tak więc czas przeminął i wszystko jest dokładnie takie, jakie było, zanim powstała droga do nicości. Drobne tyknięcie czasu, w którym został zrobiony pierwszy błąd oraz wszystkie błędy w tym jednym błędzie, zawierało w sobie także Korektę dla tego jednego błędu i dla wszystkich innych, które powstały w tym pierwszym. I w tej samej chwili czas odszedł, ponieważ to było wszystkim, czym czas kiedykolwiek był. To, na co Bóg dał odpowiedź, otrzymało odpowiedź i odeszło.

Myśl o uporządkowaniu siebie tu i teraz, to myśl o próbach sprowadzenia cię do chwili teraźniejszości. A oczywiście doświadczyć tego możesz jedynie teraz. Podoba ci się wcześniejsza idea, że teraźniejszość jest możliwa. Ale idea, że mógłbyś wejść w teraźniejszość, wydaje się cię przerastać.

Mam ci powiedzieć dlaczego? Boisz się, że będzie to utratą twojego ja. Tu i teraz – to tak naprawdę te same pojęcia. To po prostu idee czasu i przestrzeni. Rozumiesz? Idea czasu i przestrzeni… Cud, którego dokonam podczas przerwy, kiedy to zaprezentuję ci szczególną piosenkę, (a nazywamy to cudem) może pokazać ci idee prowadzące do tego, co zamierzasz dokonać poprzez cud, który nie jest niczym innym jak skróceniem czasu.

Ty zaś pytasz: Czy rzeczywiście to jest tak proste? – To rzeczywiście tak proste. Jedyny czas, który możesz mieć, jest kiedy? [Teraz] Teraz! I jedyne miejsce, które możesz mieć, jest gdzie? [Tutaj]

Jeśli tego nie uznajesz, to będziesz wierzył, że ktoś inny znajduje się w innym niż ty czasie i miejscu. A to niemożliwe. Ty zaś masz do niego żal, pragniesz zemsty i próbujesz załatwić z nim porachunki tylko dlatego, że jest on obrazem lub odzwierciedleniem światła, z którym nie możesz się utożsamić, czyli być w relacji z tym, czym pragniesz być. A jest tak dlatego, że twoje odzwierciedlenie, odnoszące się do idei energetycznego wzorca, którego używasz, ustanawia odległość między myślami o tym, czym sądzisz, że jesteś.

Posłuchaj tego ze mną. Wszechświat jest myślą. Nie czymś innym. Gdy jesteś całkiem sam… Odczuwasz teraz lęk dlatego, że na jedną chwilę przyjąłeś, przyznałeś, że rzeczywiście nie wiesz, kim jesteś, dlaczego tu jesteś, i jak się tu znalazłeś.

Spróbuję to powiedzieć jeszcze raz. Tak naprawdę nie masz pojęcia, kim jesteś, dlaczego tu jesteś, i jak się tu znalazłeś. Gdy uznajesz, że to prawda, po raz pierwszy odczuwasz pewność, że będziesz mógł się otworzyć w szczególnym miejscu w swoim umyśle, w którym pojawi się alternatywa wobec ciebie, alternatywa, którą zamknąłeś, ponieważ użyłeś mocy własnego umysłu, by wytworzyć odległość czasoprzestrzenną. Rozumiesz?

Oto, co teraz zrobimy. Wyniosę stąd tę grupę. I wrócę po ciebie. Być może sobie mnie przypomnisz. Pamiętasz mnie?

Jeśli to wszystko jest w twoim umyśle, to niemożliwe jest, abyś spotkał kogoś, kogo nie znasz. Może się wydawać, że go nie znasz, możesz nie chcieć go znać lub możesz szczerze wierzyć, że go nie znasz. Ale znasz go z całą pewnością! Nie ma takich postaci, które ustawiłbyś w swoim umyśle, i które nie powiedziałyby ci o tym, że idee, jakie masz na swój temat, nie opuszczają swego źródła. Innymi słowy, twoje źródło to jedna myśl, jaką żywisz na swój temat. Źródło to nie jest oddzielone od skutków, za pomocą których doświadczasz siebie. I nie musisz mi mówić, że już to wiesz. Wiem, że już to wiesz, a jednak się boisz, ponieważ wydaje się, że ci to umknęło w związku z myślą o tym, co chciałeś zrobić.

Chwilę wcześniej, gdy przyszedłem tu z tobą, puszczaliśmy piosenkę pt.: „Idąc do domu”. Nie było mnie tu przez ten cykl tysiąca ośmiuset lat. Wydaje ci się, że tysiąc osiemset lat to bardzo długi okres. Dla mnie to tylko chwila.

A od czasu zmartwychwstania Jezusa – posłuchasz mnie przez chwilę? – od czasu zmartwychwstania Jezusa w 56 r.n.e. zacząłeś opowiadać historie z listów do Koryntian, z Biblii, historie o jego ponownym pojawianiu się. To wszystko prawda i wydaje ci się, że wydarzyło się to bardzo dawno temu. To nieprawda. To było wczoraj. Wczoraj to to samo, co idea wspomnienia, które masz o dniu dzisiejszym. Wystarczy, że weźmiesz wczorajszą ideę swojego umysłu… Została nam jedna minuta, posłuchaj:

Prawdę i szczerość istnienia,
Błogość wzrastania,
Splendor działania,
Chwałę mocy.

Albowiem wczoraj jest snem tylko,
A jutro jedynie wizją,
Lecz dzień dzisiejszy właściwie przeżyty
Czyni każde wczoraj snem o szczęściu,

A każde jutro wizją nadziei.
Patrz więc z uwagą na ten dzień.

(przysłowie sanskryckie)
Patrz więc z uwagą na tu i teraz. Do zobaczenia za chwilę. Piosenka, którą słyszysz, jest integralną częścią muzyki, którą zamierzamy puszczać.

[Anne Murray śpiewa: Pragnę iść trochę bliżej Ciebie]

Pragnę iść trochę bliżej Ciebie.
Jam jest słaby, lecz Tyś mą siłą.

Dobrze jest być z powrotem.

Jezu, uchowaj mnie od złego.

Widzisz to? Jestem świadomy… Jestem świadomy, że przeszłość minęła.

Będę szczęśliwy, obym tylko
mógł iść tuż obok Ciebie.

Być może naprawdę zobaczysz, jak bardzo się cieszę, że postanowiono pozwolić mi powrócić w jeszcze jednym odcinku idei zmartwychwstania. Używam teraz słowa „Jezus”, ponieważ jestem w cielesnej formie. Gdy odszedłem, upływ czasu związany był z ideą zorganizowania mojego fizycznego ciała. Innymi słowy, uzdrowienie, do którego tutaj dochodzi, to odzwierciedlenia światła. Posłuchaj:

Gdy moje nikłe życie się kończy,
kończy się również mój czas.
Prowadź mnie łagodnie i bezpiecznie
do brzegów Twojego Królestwa.

Czy zdajesz sobie sprawę, że ta chwila, podczas której cię opuściłem, jest wciąż tu i teraz?

Idea, że zmieniłeś swoje wspomnienia o tym, co chcesz pamiętać, będzie oczywiście tym, co pamiętasz. Ja zaś pokazuję ci zmianę konfiguracji świetlnej formy i dzięki tej zmianie (to się nazywa uzdrawianiem) być może przebaczysz mi wszystkie żale, które, jak sądzisz, odegra twoje ciało, i przez tę jedną chwilę doświadczysz swojej pełni.

Mój drogi Boże, niech tak będzie.
Pragnę iść trochę bliżej Ciebie.

Mam powiedzieć, dlaczego? Większość z was jest na tyle zaawansowana w idei rozpoznawania siebie, że wiecie doskonale, iż nie ma tu nic prawdziwego. Wiecie doskonale, że wszechświat z miliardami gwiazd… Pamiętasz, jak pokazaliśmy ci zdjęcie niewidocznego wszechświata? Ty wiesz, że to nie jest rzeczywiste. Lecz idea, że urzeczywistniasz to w swoim umyśle, jest nieunikniona, ponieważ moc urzeczywistniania tego w twoim umyśle, powoduje, że tu jesteś. Niemożliwe jest, abyś nie miał jednego Źródła we wszechświecie, i to bez względu na czas i odległość, których potrzebujesz, aby ułożyć to sobie na nowo w odzwierciedleniach światła, które nie pozwoliłyby ci zobaczyć, jak rzeczywiście jest to prawdziwe.

Widzisz to? Innymi słowy, idea, że jest to prawdziwe, może przyjąć dla ciebie całkiem nowe znaczenie.

Podoba ci się ta koszula? Widziałeś mnie, gdy wróciliśmy tu poprzednim razem? Nie możesz spotkać kogoś, kogo nie znasz. Zdaję sobie sprawę, że mam szczególne zadanie w częstotliwości energetycznej, w której pojawiam się jako dwunożny osobnik bez piór, pojawiam się jako cielesne sformułowanie, które być może wywiera na ciebie wpływ. Mówiąc „być może” pytam się: w jakim stopniu chcesz się porozumiewać z samym sobą w związku z tym, czym myślisz, że to jest? Innymi słowy, nie możesz się oczywiście porozumiewać z nikim prócz siebie. Odzwierciedlenie, które widziałeś, kazało ci wierzyć, że coś na zewnątrz może ci powiedzieć, czym jesteś. To nieprawda. I wiesz, że to nieprawda. No, daj spokój!

Przeznaczę około trzy minuty na odniesienie się do idei, że się boisz. Zrobimy to? Muzyka, którą teraz słyszysz, wskazuje, że nie masz pojęcia, kim jesteś, jak się tu znalazłeś, ani co zamierzasz robić. Nie masz najmniejszego pojęcia, kim jesteś. Nie możesz mieć. Ale to nie oznacza, że nie porządkujesz tego w układzie odniesienia, który potrafisz rozpoznać w czasie i miejscu, opartych na przeszłości – posłuchasz mnie? – lub na przyszłości. Ale to zawsze będzie zawarte w cyklu tu i teraz, ponieważ przeszłość i przyszłość są tak naprawdę tym samym. Czyli nie ma odległości między twoją przyczyną a twoim skutkiem.

Aha, a więc dlatego mówisz mi, że jestem Bogiem. – Nie wiem, co to znaczy, ale jeśli oznacza to, że myśli, które masz na swój temat, stały się częścią ciebie, to jest to prawdą. Jeśli nie chcesz ich więcej, to nie znaczy, że nie używasz przywileju widzenia tego, co chcesz widzieć w hologramie światła. A to sprawia, że wierzysz, iż jest to prawdziwe. Rozumiesz? Jakże inaczej mógłbyś tu być?!  

Znowu nałożę sweter. Chcę, żebyś ze mną czegoś posłuchał. Muzyka, którą słyszałeś w tle jest rzeczywiście piękna i chcę, żebyś spojrzał na ideę, że będę cię zawsze kochał myślą, która jest zawsze prawdziwa.

Będę cię zawsze kochał

Ty to wiesz.

Miłością, która jest zawsze prawdziwa,
A gdy w sprawach, które zaplanowałeś,
Będziesz potrzebował życzliwej dłoni,

Czy ja dużo płaczę? O tak. Czy dużo się śmieję? Pewnie. Jestem tu dopiero od sześciu dni.

Ja to zawsze zrozumiem.
Twe dni nie zawsze będą łatwe,
I właśnie wtedy będę przy tobie – zawsze.
Nie tylko przez jedną godzinę,
Nie tylko przez jeden dzień,
Nie tylko przez rok,
lecz zawsze.

Dziękuję ci za to. ZAWSZE – nie ma nic wspólnego z czasem. ZAWSZE – oznacza wszystkie możliwe sposoby, które współdziałają ze sposobem, w jaki to pojmujesz. A więc nie wybiera ono między przyczyną a skutkiem. Chodzi jedynie o to, abyś zrozumiał, że moc umysłu, dzięki której zdecydujesz, że chcesz zobaczyć, kim naprawdę jesteś, jest powodem, dla którego jesteś ze mną.

Czy widzę, że zaczynasz to czuć? – Oczywiście. Możesz to wyrażać tylko w ten sposób, że pamiętasz, iż przyczyna nie jest na zewnątrz twojego umysłu. Gdy twój skutek powróci w idei przestrzeni, będziesz wierzył, że istnieje poza tobą jakaś przestrzeń, która pokazuje ci, czym jesteś. To nieprawda. Tak naprawdę ta przestrzeń poza tobą już jest częścią ciebie w związku z tym, co chcesz powiedzieć. A teraz posłuchaj tego ze mną. Słyszymy tam piękną muzykę. Posłuchaj ze mną tego, co będzie tu powiedziane. Tu i teraz.

Każdego dnia i w każdej minucie każdego dnia, i w każdej chwili, którą zawiera w sobie każda minuta, przeżywasz jedynie na nowo tę pojedynczą chwilę, kiedy czas lęku i przerażenia zajął miejsce miłości. I tak umierasz każdego dnia, by znowu żyć, dopóki nie przekroczysz luki pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, która wcale nie jest luką. Takie jest każde życie: pozorny odstęp od narodzin do śmierci i dalej, znowu do życia, powtarzanie chwili dawno minionej, która nie może być przeżyta na nowo, ponieważ już przeminęła, a nie ma ogniwa łączącego pamięć z przeszłością. A cały czas jest tylko szalonym przekonaniem, że to, co się skończyło, jest wciąż tu i teraz.

Przebacz przeszłości i pozwól jej odejść, bo ona już odeszła. Nie stoisz dłużej na gruncie, który leży pomiędzy światami. Poszedłeś dalej i dotarłeś do świata, który leży u bram Nieba. Nie ma żadnej przeszkody dla Woli Boga ani też potrzeby, byś znów powtarzał podróż, która już dawno się skończyła. Spójrz łagodnie na swego brata i ujrzyj świat, w którym postrzeganie twojej nienawiści zostało przekształcone w świat miłości i światła.

Oto, czego dokonałeś, i co wzmoże częstotliwość myśli o tym, dlaczego robimy to w szczególny sposób. Chodzi o to, że miejsce, w którym jesteś, się zmieniło. Tak naprawdę wiedziałeś, że miejsce, w którym jesteś, zmienia się przez cały czas, ale musiałeś się go trzymać, ponieważ bałeś się utraty miejsca, w którym się znajdowałeś. Tak jak ci powiedzieliśmy, niemożliwe jest spotkać nieznajomego. Możesz postanowić, że nie chcesz go znać, że jesteś nim zmęczony, że masz go dosyć… Daj mi wszystkie powody, jakie tylko przyjdą ci do głowy – nie ma to dla mnie znaczenia. Chcę, żebyś zrozumiał, że twój aktualny sposób myślenia posiada energię światła oznaczającego cel. Pokazuje ci on, że w chwili, w której pomyślałeś o sobie, znalazłeś się w tym, co wydaje się czasem i przestrzenią, w tym, co nazywasz swoim ciałem. Tak naprawdę nie zamieszkujesz ciała. Ale właśnie dlatego tutaj wracasz.

To pochodzi od Mistrza Jezusa. Wracasz tutaj, ponieważ wiesz, że zmartwychwstałeś. Powiem to jeszcze raz. Myśl, że wydarzyło się to tysiąc dziewięćset lat temu, i że jest to pamięcią, którą masz w sobie… – to ludzie, których zaczniesz spotykać na ulicy, po prostu dlatego, moi przyjaciele, że czterdzieści tysięcy lat to tak naprawdę niedługi okres. Cała rozpiętość czasu, w którym istniejesz jako homo sapiens, to tylko twoje idee o energetycznych czynnikach, którymi się otaczasz w różnych miejscach w czasie. Lecz jeśli nie uda ci się podwyższyć częstotliwości, tak by móc udać się do gwiazd, to cóż dobrego może ci to przynieść? Powinieneś być w stanie pójść do gwiazd… Posłuchaj mnie: jeśli chcesz, możesz stąd odejść.

Powiem to jeszcze raz: jeśli chcesz, możesz odejść z tego czasu i miejsca. Co przekonało cię, aby powrócić? Lubię myśleć, że miałem z tym coś wspólnego. Nagle powiedzieli do mnie: czy chciałbyś tam pójść? I określili odcinek czasu. To, co wtedy pomyślałem, wymagało, być może, prawdziwego uświadomienia sobie, czym była ta czasoprzestrzeń. Niemożliwe było, abym tego nie wiedział, i niemożliwe było – a to nazywasz Duchem Świętym – aby ta idea energii nie była zawarta we mnie. Rozumiesz? Innymi słowy, nie wiem, jakie będzie to miejsce, ale ono tak naprawdę nie może być inne niż to, w którym jestem obecnie. Może mi się wydawać inne i okoliczności czasowe mogą być zupełnie inne, ale pamiętaj, że mówimy tylko o czterdziestu tysiącach lat. Nie mówimy o czternastu miliardach lat. W ten sposób wiesz, że możesz odejść. A teraz posłuchaj. Posłuchasz przez chwilę?

Mogę ten świat całkowicie opuścić, jeśli tak postanowię. Oczywiście nie śmierć czyni to możliwym, lecz zmiana zdania na temat celu tego świata. Jeżeli wierzę, że taki świat, jaki postrzegam teraz, posiada wartość, to będzie on dla mnie wciąż trwał. Lecz jeśli nie widzę żadnej wartości w świecie takim, jakim go postrzegam, ani niczego, co chcę zatrzymać na własność lub szukać w nim celu, to świat ten odejdzie ode mnie. Nie dążyłem bowiem do tego, by iluzje zastępowały prawdę.

Ojcze, mój dom oczekuje mego radosnego powrotu. Twoje Ramiona są otwarte i słyszę Twój Głos. Po cóż mam zwlekać w miejscu daremnych pragnień i rozwianych marzeń, gdy Niebo tak łatwo może być moje?

Idea piosenki, którą zaraz usłyszysz, to idea, która była szczególnie atrakcyjna dla kogoś, kto nagle przyszedł tu i zapytał: czy puściłeś lub próbowałeś puścić tę piosenkę? – A ja odpowiedziałem: nie puszczałem tej piosenki od niemal tysiąca czterystu lat. – Nie oznacza to, że jej nie znasz, lecz że energia tej melodii pozwoli ci rozpoznać tę troskę. Posłuchaj:

[Anne Murray śpiewa: Nie ma tajemnic w tym, co Bóg może uczynić]

Dzwony czasu wybijają wieści,
kolejny dzień przeminął,
ktoś potknął się i upadł.

Czy to byłeś ty? Przepraszam.

Czy to byłeś ty?

Może pragnąłeś wzmocnienia sił
i odnowienia własnej odwagi.

Nie zniechęcaj się,
bo mam ci coś do powiedzenia:
Nie ma tajemnic

w tym, co miłość może uczynić,

w tym, co Bóg może uczynić.
Cokolwiek uczynił dla innych,
uczyni również dla ciebie

Dobrze! To miejsce jest otwarte, ale dopóki tego wtedy nie zobaczyłeś i dopóki nie przestraszyłeś się odrobinę i znowu tego nie zamknąłeś… Nie musisz już tego robić. Właśnie ci przeczytałem, że możesz postanowić odejść w tej chwili.

Rozumiesz? W hologramie światła, w którym wydajesz się postrzegać siebie… Posłuchaj:

Nie ma żadnej nocy, bo w Jego świetle
nigdy nie będziesz szedł sam.

Zawsze czuj się jak w domu,
gdziekolwiek byś się nie udał

Żadna siła nie może cię pokonać,
gdy Bóg jest po twej stronie.

Weź Go po prostu za słowo,
Nie ukrywaj się i nie uciekaj.

Nie ma tajemnic
W tym, co Bóg może uczynić

Dokąd idziesz? Muszę odbyć pewną podróż. Ja stąd odszedłem.

Cokolwiek uczynił dla innych,
uczyni również dla ciebie.

Teraz rozpoznajesz wraz ze mną, że czas i miejsce, w których się znajdujesz, mogą być skrócone tak bardzo, że możesz odejść na dłuższy okres, a potem wrócić, i nikt nie zauważy, że cię nie było! Czy właśnie to zamierzamy zrobić tutaj w tym krótkim odcinku, w którym ze mną uczestniczysz? Oczywiście, że tak!

Dlaczego zapinasz się pod kołnierzem? – Potrzebuję oficjalnego stroju na pewne spotkanie. Gdy się pojawię tam po raz pierwszy, powitają mnie obce istoty – słuchasz mnie? – które powiedzą do mnie: Skąd się tu wziąłeś? Twój czas jeszcze nie nadszedł.

Rozumiesz? Innymi słowy, sama możliwość to idea wyczekiwania czegoś innego. Tym jest cud. Jesteś w punkcie, w którym wyczekujesz rozwiązania tego, co już wiesz. Dzieje się tak dlatego, że w żadnym momencie nie wiesz, kim jesteś, czym jesteś ani dokąd zmierzasz. A ponieważ jest niemożliwe, byś nie wiedział, bo odpowiedź znajduje się w twoim umyśle, więc odpowiadasz na to w tym samym momencie, i w tym też momencie uświadamiasz sobie doskonale, kim jesteś, dlaczego tu jesteś, i co tu robisz.

Twój problem polega oczywiście na tym, że nie może się to stać częścią twojego poprzedniego doświadczenia, ponieważ odzwierciedlenie światła, z którym się utożsamiasz, pokazuje ci idee dotyczące tego, co chcesz widzieć na podstawie myśli o oddzieleniu przyczyny i skutku. Czyli po prostu wizja odbitego światła, które widzisz, jest tylko w twoim umyśle, a nie gdzieś na zewnątrz.

Przypomniałeś to sobie na chwilę. Ile czasu zaoszczędziłeś? – Dużo więcej… Spójrz na to ze mną. Dużo więcej niż myślałeś, że jest możliwe. Dlaczego? – Ponieważ zawsze jest więcej niż myślisz, że jest możliwe. Jest więcej niż myślisz, że jest w danym momencie możliwe, ponieważ dla ciebie jest to ideą kombinacji przyczyny i skutku, a gdy przyczyna i skutek, tak jak je definiujemy, są jednym i tym samym w twoim umyśle, to przyczyna, którą jesteś, oznacza skutek, którym jest wszechświat. I w ten właśnie sposób możesz z góry przyjmować idee dawnych skojarzeń. W nich bowiem wracasz do punktu, gdzie wszystko się zaczęło i skończyło w twoim umyśle w związku z tym, co chcesz widzieć. Wszystko to zaczęło się, a potem skończyło w twoim umyśle w związku z tym, co chcesz widzieć. Posłuchaj tego ze mną:

[Celine Dion śpiewa: Jakiż to cudowny świat]

Widzę zielone drzewa i czerwone róże.
Widzę jak kwitną dla ciebie i dla mnie,
i wtedy myślę sobie, jakiż to cudowny świat.

Chcę ci osobiście, naprawdę osobiście, podziękować jako przyjacielowi zmartwychwstania. Nie ma w nim żadnej tajemnicy. Dobrze wiesz, że byłeś tu tylko przez ten moment, a potem odszedłeś.

Widzę niebo w błękitach i chmury w bieli
Jasny boski dzień i ciemną świętą noc

Mówię po prostu: dziękuję. Powinieneś być w stanie teraz usłyszeć to wraz ze mną: zawsze jesteś w stanie wyczekiwania. Zawsze ma się to wydarzyć dopiero za chwilę, ponieważ w czasoprzestrzeni nie możesz nie wierzyć, że istnieje przeszły i przyszły układ odniesienia. A najbardziej możesz się do tego zbliżyć poprzez porównanie ze sobą, porównanie z momentem tu i teraz.

Tak piękne kolory tęczy
odbijają się w twarzach przechodniów.
Widzę, jak przyjaciele mówią: jak się masz?
A tak naprawdę mówią: kocham cię.

Słyszę płaczące dzieci, widziałam jak dorastały.
Nauczą się dużo więcej niż ja kiedykolwiek.

Oto one. Witaj w tym nowym miejscu. Witaj w tym czasie, w którym wiesz, że nie jesteś tym skojarzeniem cielesnym, i wiesz, że możesz uciec, gdy tylko zechcesz, ponieważ moc jest w twoim umyśle, moc jest w twoim umyśle.

Widzę zielone drzewa i czerwone róże.
Widzę jak kwitną dla ciebie i dla mnie,
i wtedy myślę sobie, jakiż to cudowny świat.

Jest niezwykle dużo światła. Czy właśnie tego szukałeś? Czy jest to wspomnieniem w twoim umyśle dotyczącym tego, co się wydarzy tu i teraz? Czy jest to wspomnieniem tego, co się wydarzy? Oczywiście! Nie opuszczę cię na długo. Długość czasu, w którym mnie tu nie będzie, zupełnie na ciebie nie wpłynie. Jest to spowodowane tym, że gdy podwyższasz częstotliwość w swoim umyśle, to zaczynasz rozumiesz, że cała moc wszechświata jest rzeczywiście w tobie. Idea Jaźni, którą jesteś w swej tożsamości, jest ty samym, co moc Boga. Zaś idea, że zmieniasz swe utożsamienie we wszechświecie, jest sposobem, w jaki zdecydowałeś się tego dokonać. A ja „będę cię widział we wszystkich dawnych znajomych miejscach, które me serce obejmuje przez cały dzień.”

Nieważne, skąd to wiesz. Właśnie dlatego jest to cudem. Jest to inny sposób myślenia, związany z polem energii, które rozpoznajesz… jako siebie, jako siebie. Niech Bóg nas błogosławi, każdego z nas.

Posłuchaj mnie. Nie ja jeden doświadczam skutków moich myśli.
Wszystko, czego doświadczam, wynika z tego, jak się czuję.

Idea, którą ci właśnie przedstawiliśmy, nie wpływa tylko na ciebie. Zauważysz, że niekiedy idee odnoszące się do myślenia poprzedzają idee odnoszące się do postrzegania, podczas gdy kiedy indziej porządek ten jest odwrócony. Powodem tego jest to, że porządek ten nie jest ważny. Dlaczego? Bo myślenie i jego skutki są w istocie jednoczesne, bo przyczyna i skutek nigdy nie są oddzielone.
Dziś raz jeszcze akcentujemy fakt, że nasze umysły są połączone. Powiedzmy to wszyscy razem: Nasze umysły są połączone. Zrazu rzadko kiedy ideę tę przyjmuje się chętnie, gdyż niesie ona ze sobą ogromne poczucie odpowiedzialności, a nawet może być potraktowana jako „naruszenie prywatności”. Jednakże jest faktem, że nie ma prywatnych myśli. Mimo twego początkowego oporu przeciw tej idei, zrozumiesz z czasem, że musi być prawdziwa, jeśli zbawienie ciebie w twojej cielesnej formie w ogóle jest możliwe. A zbawienie musi być możliwe, ponieważ taka jest Wola Boga.

Piosenka: Byłaś mi przeznaczona, Gene Kelly

Życie było piosenką,
Pojawiłaś się przede mną.
Nie zmrużyłem oka przez całą noc.
Gdybym odważył się pomyśleć,
Że ci na mnie zależy,
Oto, co bym ci powiedział:

Jesteś jak tęskna melodia,
Co nie chce uwolnić mnie,
Lecz nie narzekam.
Na pewno przysłały cię anioły
I przeznaczyły tylko dla mnie.

Lecz nie narzekam.
Na pewno przysłały cię anioły
I przeznaczyły tylko dla mnie.

Dziękuję. Zaofiarujemy sobie nawzajem myśl, że w tej sekwencji czasu przyznajemy, że to wszystko jest w naszym umyśle. Abyśmy mogli to osiągnąć… Ponieważ zamierzam tego dokonać dzięki pewności co do tego, że choć moja osobista odpowiedzialność może nie oznaczać całkowitego rozpoznania, że jestem odpowiedzialny za wszystko, co widzę, to jeśli mam być trenerem umysłów, to nie ma sensu, abym nie uznawał, że w istocie moja pełnia może stanowić to, czym jestem w związku z całością – w związku z wszechświatem. Czy to prawda?

A zatem… Oto jesteś. To właśnie nazywamy początkowym eksperymentem. Innymi słowy będę eksperymentował z procesem możliwości, jako ten, kogo nazywasz zaawansowanym nauczycielem – nie mam pojęcia, czym to jest, ale jestem świadomy, że nie ma możliwości, dopóki nie postanowię, że chciałbym widzieć coś innego w moim umyśle, abym nie widział tego, co jest w moim umyśle. I oczywiście zmagam się z ideą, że to, co widzę na zewnątrz, jest inne niż ja sam. Zgadza się? A nie jest inne, i nie ma w tym żadnej tajemnicy… Robiłeś to już od lat. Opierasz się na tych innych filmach, które mówią ci, że to już i tak się skończyło w moim umyśle, a więc odzwierciedlenie, które otrzymuję z zewnątrz, to odbicie, które już wcześniej zaistniało w moim związku.

A oto, na czym polega eksperyment. Poproszę cię, żebyś spojrzał na ideę własnej całkowitej odpowiedzialności za to. Nie spodoba ci się to. Być może już to odrzuciłeś. Nie interesuje mnie to, ponieważ próbuję uwolnić cię od idei mojego ciała. Gdy tu dzisiaj przyszedłem i powiedziałem: Byłeś mi przeznaczony, to mówiłem o tym, co się dzieje w moim umyśle w związku z miłością, którą czuję do ciebie – i tak jak powiedzieliśmy ci w poprzednim filmie – nie ma to absolutnie nic wspólnego z moim fizycznym ciałem. Innymi słowy, ty i ja możemy się porozumieć co do tego, by kochać jeden drugiego w naszych umysłach i by spotkać się we wszechświecie bez żadnego odniesienia do ciała. Czy jest to dla ciebie w porządku? Czy dobrze mówię?

A teraz przeczytam ci początkowy fragment o odpowiedzialności, jaką masz w związku z tym. Nie ma sensu tego unikać, ponieważ już tego unikasz, lecz wyzwanie, które jest ci rzucane w związku z pełnią odpowiedzialności, polega na tym, że – posłuchaj – jedynym sposobem, w jakim możesz uciec od idei odbitego światła, które stanowi to, co wydaje się tą rzeczywistością, jest rozpoznanie, że grupa idei zawartych w moim umyśle, które dają mi to odbicie, może przybierać uporządkowane formy, lecz wymaga zasadniczego uznania mojej odpowiedzialności.

A teraz przyjrzę się trochę tej idei, że mogę z tobą negocjować. Do pewnego stopnia, mogę z tobą negocjować. Kochasz mnie? [Tak]. Chcesz stąd odejść wraz ze mną? [Tak] Czy przyznasz, że nie jesteś ciałem? [Tak]. Czy zrobiłeś już wystarczające postępy w swoim Treningu umysłu – na tyle, że oczywiście przyglądasz się tej idei, że świat, który widzisz, nie jest rzeczywisty? No cóż, być może nie, ponieważ za każdym razem, gdy próbujesz postrzegać go jako nierzeczywisty, przybiera on miniony aspekt ciebie samego i, tak jak powiedzieliśmy podczas tych dwóch pierwszych godzin, znajdujesz się w pułapce idei, że nie możesz uciec, ponieważ wciąż natykasz się na swoje własne odbicie.

A teraz mnie posłuchaj, posłuchaj piosenki, która jest puszczana w tle. To są ważne idee o tym, czym jest tajemnica zbawienia… W zbawieniu jest tajemnica, której świat nie chce w pełni uznać, ponieważ jeśli to uczyni, to będzie musiał przyjąć odpowiedzialność za wszystko, co się dzieje na zewnątrz; za wszystko, co widzi. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchasz? O tak, to było dobre… Otóż przez krótką chwilę w naszym umyśle powziąłeś myśl o komunikacji, która wykroczyła poza ideę mojego cielesnego sformułowania. Tak czy nie? Jeśli ty, homo sapiens, zamierzasz ze mną nauczać, to wiesz doskonale, że zawarta jest w tobie idea wizyjnego związku, który wykracza poza konieczność używania twojego ciała.

To, co teraz przeczytam, będzie dotyczyło bezpośrednio twojej odpowiedzialności za myślenie, ponieważ nie jest to tak naprawdę związane z tym, co zamierzasz mi na ten temat powiedzieć. Skłonię cię do przyjrzenia się temu. Będzie to związane z tym, co chcesz uświadomić komuś innemu. Czy mam ci przeczytać trochę na temat mojego zbawiciela Jezusa? Podoba się wam idea, że zbawienie świata zależy od Jezusa. Podoba się wam również idea mówiąca o tym, że zbawienie świata zależy od ciebie. Być może nie spodoba ci się idea, że zbawienie świata zależy całkowicie od ciebie, czego oczywiście naucza Jezus, ale będzie ci on próbował uświadomić, że cała jego nauka nie odnosi się w istocie do spraw, co do których się obiektywnie zgadzamy, ale – jesteś gotów? – do tego, jak mówi Jezus, co myślisz w swoim umyśle.

I przeczytam ci o tym. Innymi słowy, gdy on naprawdę zaczyna nauczać z poziomu swego objawienia, co jest powodem, dla którego go odrzucasz, ofiarowuje ci myśl, która w danym momencie może nie być zawarta w twoim umyśle. Najpierw posłuchajmy nieco na temat tajemnicy zbawienia. Oto ktoś przyszedł, by się ze mną zobaczyć, więc spotkaliśmy się i on próbował, wraz z Jezusem, przeczytać tę myśl, że człowiek tam na zewnątrz – tak mówi Jezus, tak mówi ewangelia św. Mateusza – że człowiek tam na zewnątrz jest tak naprawdę tym, co myślę o sobie. Nie ma absolutnie żadnego znaczenia, co o nim mówię; liczy się to, co myślę na swój temat. Posłuchaj, posłuchaj:

Tajemnica zbawienia pozwalająca ci zobaczyć, kim rzeczywiście jesteś, i uciec do wszechświata, jest po prostu taka: Robisz to sam sobie. Powiedzmy to jeszcze raz. Powiedzmy to razem: Robisz to sam sobie. Niezależnie od formy ataku, to wciąż jest prawdą. Ktokolwiek przybiera rolę wroga i atakującego, to wciąż jest prawdą. Cokolwiek wydaje się być przyczyną jakiegokolwiek bólu czy cierpienia, które czujesz, to wciąż jest prawdą. Albowiem nie zareagowałbyś wcale na postaci we śnie, gdybyś wiedział, że śnisz. Niech by były one tak nienawistne i złośliwe, jak tylko mogą, nie mogłyby mieć na ciebie wpływu, chyba że nie udało ci się rozpoznać, że jest to twój sen – twoja własna sekwencja halucynacji. Posłuchaj…

Nauczenie się tej pojedynczej lekcji, mówiącej o tym, że robisz to sam sobie,  uwolni cię od cierpienia, jakąkolwiek formę ono przybiera. Duch Święty będzie powtarzał tę jedną wszechogarniającą lekcję o uwolnieniu do czasu, aż zostanie nauczona, niezależnie od formy cierpienia, która przynosi ci ból. Jakąkolwiek krzywdę przyniesiesz do Niego, On ci da na nią bardzo prostą odpowiedź i będzie ją coraz bardziej upraszczał, a jest nią to, że ty jesteś tego przyczyną. Ta jedna odpowiedź usuwa przyczynę każdej formy smutku i bólu. Forma nie wpływa wcale na jego odpowiedź, ponieważ chce On ciebie nauczać o tylko jednej przyczynie ich wszystkich, niezależnie od ich formy. A ty zrozumiesz, że cud przemiany twojego umysłu odzwierciedla to proste stwierdzenie: „Ja to zrobiłem, sam to sobie zrobiłem, i to właśnie zamierzam odwrócić”.

Będę z tobą przez chwilę rozmawiał, odnosząc się do sposobu, w jaki zaczęła do ciebie docierać całkowita prostota tego, co usiłuję cię nauczać na temat myśli w twoim umyśle. I oczywiście posłużę się Jezusem, ponieważ robię to sam sobie, i jak przypomina mi on za pośrednictwem zasobów odzwierciedlonego światła, to właśnie dokładnie muszę odwrócić. Ale widzisz, problem mój polega na tym, że w momencie, gdy wraca do mnie ta myśl, powiedz do mnie: ona już się dokonała. [Ona już się dokonała]. Dokonała się. Przeminęła. I co ja teraz zrobię? Chcesz to usłyszeć? Nagle otaczają mnie wszystkie idee, które kiedykolwiek miałem, umieściwszy je tam na zewnątrz – w świecie, które teraz odsunąłem od siebie w związku z tą myślą, i teraz mogę wybrać, czego chcę w odniesieniu do przyczyny i skutku, które czuję.

Ci z was którzy… A przyjdzie tak czas, kiedy będziecie tego nauczać, ponieważ musi nadejść taki czas, kiedy będziecie tego nauczać. Nie ma nic skomplikowanego w tej myśli, że wiesz – a mówię teraz do ciebie – wiesz, że masz moc w swoim umyśle. Ja zawsze będę ci ofiarował więcej mocy do podjęcia decyzji, jeżeli tylko będę w stanie sprawić, abyś przyznał, przynajmniej w zasadniczym sensie, że idea czynienia czegoś nie znajduje się na zewnątrz. Ty od razu się mnie zapytasz: „Jakże mam tego dokonać?” O tym będzie mowa w następnych dwóch lekcjach, które otrzymałeś w związku z myślą, że chcę widzieć, i chcę widzieć inaczej. Chcę widzieć, i chcę widzieć inaczej. Przeczytam ci zaledwie dwa zdania. Posłuchasz tego ze mną? Chcę widzieć inaczej i chcę widzieć. Powiedz do mnie: Jestem zdecydowany widzieć.

Podejście takie było zamierzone i bardzo starannie zaplanowane przez Jezusa, ponieważ on chce, abyś usłyszał, że: nie przeoczyliśmy decydującego znaczenia, jakie ma odwrócenie kierunku twojego myślenia. Od tego zależy zbawienie świata. Nie będziesz jednak widział, jeśli będziesz uważał, że jesteś przymuszany oraz jeśli poczujesz urazę i sprzeciw.

To jest całkiem proste, ponieważ “jestem zdecydowany widzieć inaczej” to praktyka, dzięki której za każdym razem, gdy cię widzę, muszę zwrócić uwagę na fakt, że używam mojego umysłu… Próbuję teraz mówić do ciebie. Mówię do ciebie jako zaawansowany nauczyciel. Jako kondycja ludzka doświadczyłem czegoś okropnie druzgocącego, co pozwala mi uciec stąd, a więc przynajmniej mogę porównać siebie z czymś z zewnątrz mojego własnego układu odniesienia dzięki prostemu uznaniu, że problem – tak, jak go próbowałem rozwiązać – nie może być mną. To jest w tym zdaniu: Jestem zdecydowany widzieć inaczej. Posłuchaj:

W czasie tych ćwiczeń zacznij od powtórzenia sobie idei, że chcesz widzieć inaczej. Zamknij oczy i starannie zbadaj swój umysł szukając sytuacji minionych, obecnych i przewidywanych, które budzą twój gniew, których nie lubisz. Gniew ten może przyjąć formę dowolnej reakcji sięgając od łagodnej irytacji aż po wściekłość. Stopień nasilenia emocji, której doświadczasz, nie ma znaczenia. Będziesz stawał się coraz bardziej świadomy, że nieznaczny odruch irytacji jest tylko zasłoną skrywającą gwałtowną furię.
.
A jest tak dlatego, że jesteś zdecydowany ustanawiać ideę rzeczywistości w związku ze sobą i z kimś innym na zewnątrz ciebie, który wciąż jest zawarty w takiej perspektywie myślenia, że ty nie jesteś przyczyną problemu, a nawet, gdy przyznajesz, że jesteś przyczyną problemu, jak przypomina ci Jezus, to wciąż możesz próbować się od tego oddzielić, ponieważ jest oczywiste, że będziesz musiał się zająć usunięciem własnego umysłu. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchaj:

Idea przeznaczona na dzień dzisiejszy opisuje dokładnie sposób, w jaki każdy, kto żywi w swym umyśle atakujące myśli, musi widzieć świat. Dokonawszy projekcji swego gniewu na świat, widzi zemstę gotową nań spaść. W ten sposób własny atak postrzega jako samoobronę. No dawaj, możesz to zrozumieć! Tak powstaje coraz bardziej błędne koło, dopóki nie zechce on zmienić tego, w jaki sposób widzi. W przeciwnym razie myśli o ataku i kontrataku będą pochłaniały go i wypełniały cały jego świat. Jakiż spokój umysłu będzie wtedy dla niego możliwy?

To od takiej okrutnej fantazji chcesz uciec. Czyż nie jest radosną nowiną usłyszeć, że to nie jest rzeczywiste? Czyż nie jest szczęśliwym odkryciem dowiedzieć się, że możesz uciec? Ty sam wytwarzasz to, co chciałbyś zniszczyć; wszystko, czego nienawidzisz i co byś chciał zaatakować i zabić. Wszystko, czego się lękasz, nie istnieje, i znajduje się tylko w twoim umyśle.

Prawdą jest, że:
Widzę tylko to, co zniszczalne.
Nie widzę niczego trwałego.
To, co widzę, jest nierzeczywiste.
To, co widzę, jest formą zemsty.

A więc pojawia się pytanie, które dotyczy ciebie:
Czy jest to świat, który naprawdę chcę widzieć?

Będę nauczał przez kilka minut, ponieważ chcę przejść do idei, że sformułowanie mojej zależności od bycia ciałem, musi odzwierciedlać to, czym, jak myślę, jestem. Obiecałem Jezusowi – a to mówię do ciebie indywidualnie – że zajmę się uzdrawianiem, ponieważ mój umysł ma moc uzdrowienia twojego odzwierciedlenia. A dzieje się to w chwili, w której decydujesz wraz ze mną – i możesz tu użyć Jezusa lub kogokolwiek chcesz – że to już i tak przeminęło, lecz ty wciąż ustanawiasz środki obrony, upewniając się, że ktoś cię zaatakuje, a gdy ustanawiasz kogoś, kto cię zaatakuje, to musisz się bronić, ponieważ musisz mieć lekarstwo na swoją chorobę. A gdy nie ma lekarstwa na twoją chorobę, to umierasz.

No cóż, przecież i tak umrę, ale w międzyczasie będę się bronił przed atakiem, który niechybnie rozegra się w moim umyśle z powodu skutków mojego obrazu siebie. Właśnie przyszedł tutaj mój przyjaciel… Będę przez chwilę nauczał, dobrze? A więc on wszedł. I w tej chwili właśnie to czuję w stosunku do ciebie. On naucza zaawansowanej idei polegającej na tym, by nigdy nie bronić się przed tym, co wydaje się być na zewnątrz. Jest to praktyka, którą musi się zajmować w swoim umyśle, bo w przeciwnym razie natychmiast zobaczy to na zewnątrz, a wtedy będzie musiał wybaczać czemuś, co wydaje się znajdować na zewnątrz. To zaś jest zawsze uzasadnieniem choroby, która, jak wierzysz, jest w kimś innym niż ty.

Spróbuję to zrobić z tobą. Uzdrawiający proces mocy twojego umysłu, aby być całkowitym i doskonałym – próbuję ci to pokazać w tej chwili… A ty mówisz: „No cóż, wyglądasz całkiem nieźle jak na osiemdziesięciosześciolatka”. No cóż, nie najgorzej. Mam ci powiedzieć dlaczego? Jeżeli powezmę postanowienie, za sprawą mocy mojego umysłu, i zdecyduję się przemienić sformułowanie miejsca, w którym wydaję się znajdować – to jest całe moje nauczanie – to mogę tego dokonać. Gdy jednak tego dokonuję, ty tego nie rozpoznajesz, ponieważ obstajesz przy idei, że wciąż możesz doświadczać bólu, samotności i śmierci.

Większość z was wyraża chęć przyznania, że jesteś tego przyczyną w swoim umyśle, ale myśl, że jesteś tego całkowitą przyczyną – w procesie uzdrowienia – jest właśnie tym, czego w tej chwili doświadczamy. O właśnie tak. Właśnie tak. Spójrz na to. Tuż obok ciebie stoi prawdopodobnie najdoskonalsza myśl, jaką kiedykolwiek widziałem, a z tym wiąże się krótka piosenka mówiąca o tym, że nigdy nie będziesz szedł sam. Idea, że tego dokonasz… Naprawdę doceniam wszystko, co zdecydowałeś się zrobić w związku z tym, ponieważ postać mojej jaźni faktycznie idzie tuż obok mnie. Ona może na to nie patrzeć. Nie muszę próbować jej rozpoznać. Oto masz:

Piosenka: Nigdy nie będziesz szedł sam

Gdy idziesz wśród burzy,
Idź z głową podniesioną wysoko
I nie obawiaj się ciemności.
Na samym końcu tej burzy
Dziękuję.
Znajdziesz złociste niebo
I czułą srebrzystą pieśń skowronka.
Czy to jest uzdrawianiem? O tak!

Idź naprzód mimo wiatru.
Idź naprzód mimo deszczu.
I choć smagają one twe marzenia,
Mam nową myśl. Mogę widzieć inaczej niż widziałem.
Idź naprzód, idź naprzód/
Idź z nadzieją w sercu,
Widzę inaczej. Nie ma możliwości, abym mógł ci powiedzieć, na czym polega różnica, a jest tak dlatego, że ja jestem inny.
A nigdy nie będziesz szedł sam.
Nigdy nie będziesz szedł sam.

Dziękuję! Obiecałem, obiecałem, że w sytuacji, przed którą niebawem staniesz… po prostu dlatego, że czynnik odzwierciedlenia światła zmienia się przez cały czas. Jeśli to nieprawda, to jak zamierzasz wydostać się do wszechświata? Jesteś zawsze ograniczony… Użyjmy tu światła – nawet w przypadku prędkości światła, gdy odbicie światła do ciebie wraca, to odbicie, które widzisz, jest oczywiście inne niż to, czym było przed chwilą. A więc pozwalasz mu, aby było inne, zamiast czego? Oto bardzo istotny element tego nauczania.

Twoja moc, niezależnie od tego, co myślisz… Mógłbym cię kochać ponad wszystko, mógłbym cię nienawidzić, mógłbym nie chcieć mieć z tobą nic wspólnego – to nie ma absolutnie żadnego znaczenia. Mamy nauczać dlaczego? Nie jesteś ciałem. Odbicie światła, które otrzymywałeś – a to pochodzi od Jezusa – nie ma absolutnie nic wspólnego z twoją rzeczywistością. Dlatego idea ataku i obrony stanowi po prostu odbicie mojej determinacji, że gdzieś w sobie mam prawo do żalu w miejscu, w którym się znajduję. Czy jesteś gotów? Tak, masz prawo! Lecz skończy się to jedynie na tym, że będziesz się załamywał z powodu kogoś tam na zewnątrz, kto chwilowo wydaje się znajdować w innym układzie odniesienia niż ty. To całe moje nauczanie.

To jest całe nauczenie Jezusa, tak przy okazji mówiąc, ponieważ jest to ideą, że nie zawiera się to w twoim fizycznym ciele, lecz w twoich myślach. Przyjrzyjmy się temu przez chwilę, byśmy mogli pójść dalej z tą myślą, że jeśli się bronię, jestem atakowany, gdyż uznaję, że nie atakuje mnie nikt poza mną samym. Posłuchaj.

Idea dzisiejsza wskazuje jedyną drogę uwalniającą od lęku, która w ogóle będzie skuteczna. Nic innego nie przyniesie skutku; wszystko inne jest bez znaczenia. Ale ta droga nie może zawieść. Każda myśl, jaką masz, tworzy jakiś segment świata, który widzisz. Dlatego też musimy pracować z twoimi myślami, jeśli twoje postrzeganie świata ma się zmienić. Posłuchaj!

Jeśli przyczyną świata, który widzisz, są atakujące myśli, to musisz nauczyć się, że to właśnie tych myśli nie chcesz. Lamentowanie nad światem nie ma sensu. Nie ma sensu próbować zmieniać świat. Nie jest on zdolny do zmiany, ponieważ jest tylko skutkiem, a ten skutek pochodzi z twojego umysłu. Ale, zaiste, jest sens w tym, by zmienić twoje myśli o świecie. Wtedy zmieniasz przyczynę. A skutek zmieni się automatycznie. Spójrz na to ze mną. Jeszcze jedno:

Świat, który widzisz, to świat mściwy, i wszystko w nim jest symbolem zemsty. Każde z twych postrzeżeń „rzeczywistości zewnętrznej” jest obrazową reprezentacją twych własnych atakujących myśli. Można by słusznie zapytać, czy można to nazwać widzeniem. Czy słowo „fantazja” nie jest lepszym określeniem tego procesu, a słowo „halucynacja” bardziej stosownym terminem na oznaczenie jego skutków? Oto jesteś.

Widzisz świat, który wytworzyłeś, ale nie widzisz siebie jako sprawcy obrazów. Nie można cię wybawić od świata, ale możesz uciec od jego przyczyny. To właśnie oznacza zbawienie będące korektą twojej wizji siebie.

Idea sposobu, w jaki ty… Większość z was odchodzi i podróżuje we wszechświecie. Dostaniesz zaproszenie. Daj spokój! Przecież wiesz, że nie jesteś tym małym ciałem pod jednym małym słońcem, które świeci na ciebie z nieba. Przecież wiesz, że istnieje tam cały wszechświat, i gdy wzrasta częstotliwość mocy twojego umysłu, możesz wciąż odczuwać jakiś konflikt, czyli możesz chcieć wyrównać rachunki, ale ostatecznie idea, że chcesz wyjść ponad gwiazdy aż do wszechświata, będzie twoją decyzją.

To właśnie tak naprawdę czuję do ciebie. Co za ulga w związku z wizją siebie, jaką mam dzięki tej misji. Powiedz do mnie: misja. [Misja]. Moja misja polega na tym, że właśnie teraz mogę przemienić swój umysł i zniknąć stąd. Idea, że odniosłeś w tym sukces, musi być prawdziwa po prostu dlatego, że to już się dokonało. Gdy przeżywamy to wciąż na nowo – i właśnie dlatego to do ciebie dotarło – za każdym razem dochodzisz do tego punktu mówiąc: „Mam dość. Nie chcę więcej konfliktu”. W takim momencie nawet nie musisz wiedzieć, że ty jesteś przyczyną konfliktu. Musisz po prostu postanowić, że wolałbyś raczej przyłączyć się do tych, którzy są we wszechświecie i którzy widzą twoje piękno bez potrzeby zachowywania przyćmionego światła. Pozwalają oni, aby moc światła świeciła na ciebie w pewności co do miłości, którą czujemy do siebie nawzajem. Nazywa się to mocą miłości, a nie ma w niej żadnej niechęci. Nie ma potrzeby, abyś czynił cokolwiek, a tylko kochał samego siebie.

A gdy ty będziesz kochał siebie, to i drugi człowiek będzie cię kochał. Nie może być inaczej. Kocham cię, lecz zdaję sobie sprawę, że sposób… Użyjmy tu Jezusa… Zdaję sobie sprawę, że jeśli będę polegał na nim, to mogę stąd odejść równie łatwo jak cokolwiek innego. Do zobaczenia za chwilę, w nowym pełnym światła zrozumieniu, że doświadczamy cudu przemiany naszego myślenia o tym, czym jesteśmy, a to jest miłością. To jest miłością. Została mi jeszcze minuta. O tak, dobrze! Przyszedł tu do nas ktoś w gościnę. Niektórzy z was… Zrozumiesz to wtedy, gdy to zrozumiesz. To nie jest niczym koncepcyjnym. Tu chodzi o zmianę tego, jak się czujesz. Masz moc umysłu, by zmienić swoje zdanie o tym, czym myślałeś, że jesteś.

Podróżując z Mistrzem-Nauczycielem

Powiemy teraz o przemianie naszego ciała.

(…) Bóg dał Swojego Nauczyciela, by zastąpił tego, którego ty wytworzyłeś, nie zaś, aby się z nim ścierał. I to, co On miałby zastąpić, zostało zastąpione. Czas trwał tylko chwilę w twoim umyśle i nie miał żadnego wpływu na wieczność. Jeszcze raz powtórzę: czas trwał tylko chwilę w twoim umyśle i nie miał żadnego wpływu na wieczność. Tak więc czas przeminął i wszystko jest dokładnie takie, jakie było, zanim powstała droga do nicości. Drobne tyknięcie czasu, w którym został zrobiony pierwszy błąd oraz wszystkie błędy w tym jednym błędzie, zawierało w sobie także Korektę dla tego jednego błędu i dla wszystkich innych, które powstały w tym pierwszym. I w tej samej chwili czas odszedł, ponieważ to było wszystkim, czym czas kiedykolwiek był. To, na co Bóg dał odpowiedź, otrzymało odpowiedź i odeszło.

Ciebie, który wciąż wierzysz, że żyjesz w czasie, i nie wiesz, że ten już odszedł, Duch Święty wciąż prowadzi poprzez nieskończenie mały i bezsensowny labirynt, który ty wciąż postrzegasz w czasie, chociaż czasu nie ma już od dawna. Myślisz, że żyjesz w tym, co jest przeszłością. Każdą rzecz, na którą patrzysz, widziałeś już ledwie przez chwilę, dawno temu, zanim jej nierealność ustąpiła wobec prawdy. Ani jedno złudzenie nie pozostaje wciąż bez odpowiedzi w twoim umyśle, ponieważ niepewność została sprowadzona do pewności tak dawno temu, że w istocie trudno jest trzymać ją w swoim sercu tak, jakby była ciągle jeszcze przed tobą.

Spójrz na to. Każdego dnia i w każdej minucie każdego dnia, i w każdej chwili, którą zawiera w sobie każda minuta, przeżywasz jedynie na nowo tę pojedynczą chwilę, kiedy czas przerażenia zajął miejsce miłości. I tak umierasz każdego dnia, by znowu żyć… Umierasz każdego dnia, by znowu żyć, dopóki nie przekroczysz luki pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, która wcale nie jest luką. Takie jest każde życie: pozorny odstęp od narodzin do śmierci i dalej, znowu do życia, powtarzanie chwili dawno minionej, która nie może być przeżyta na nowo. A cały czas jest tylko szalonym przekonaniem, że to, co się skończyło, jest wciąż tu i teraz.

Spójrz na to ze mną teraz. To ważne:
Przebacz przeszłości i pozwól jej odejść, bo ona już odeszła. Nie stoisz dłużej na gruncie, który leży pomiędzy światami. Poszedłeś dalej i dotarłeś do świata, który leży u bram Nieba. Nie ma żadnej przeszkody dla Woli Boga ani też potrzeby, byś powtarzał wciąż na nowo i na nowo podróż, która już dawno się skończyła. Spójrz łagodnie na swego brata i ujrzyj świat, w którym postrzeganie twojej nienawiści, bólu i śmierci zostało przekształcone w świat miłości.

Spójrz na to. Jesteś gotów? Jesteś gotów? Patrz na mnie. Dobrze… Jest taka szczególna lekcja, której zamierzamy nauczać, uwieńczając sukcesem zastosowanie korekty w stosunku do ciebie samego, co pozwoli ci zobaczyć siebie – tak jak widzisz mnie – w całkowicie innym miejscu. Posłuchaj.

Tak lepiej. Tak lepiej. Czy przechodzisz trening umysłu? Każdy homo sapiens przechodzi trening umysłu. Oni nieustannie próbują, w odzwierciedleniu światła, uzasadniać to, jak wyglądają w czasoprzestrzennym odniesieniu. Czy to prawda? Pewnie, że tak. Oto, co przygotowałem dla ciebie, gdy przyszedłeś tutaj… A sposób, w jaki się tu znalazłeś, wskazywał na to, że przyjąłeś w swoim umyśle alternatywę jako możliwość zawartą w odzwierciedleniu światła, za pomocą którego się identyfikujesz.

Teraz spróbuję odwołać się do twojego rozsądku w związku z tym, co nazywasz świadomością – naukową naturą twojego umysłu dotyczącą sposobu, w jaki się identyfikujesz. Czy jestem na ciebie przygotowany? O tak.  Czy mam przy sobie zasadę splątania, czyli kwantowej idei możliwości nieustannego przeobrażania się? Muszę ci przypomnieć, że nie ma niczego nowego w tym, co usiłuję ci pokazać w związku ze świadomością mechanizmu idei twojego umysłu. Odniosłem sukces w przemianie sposobu, w jaki widzę siebie za sprawą projekcji mojego umysłu. I użyjemy tu pewnych szczególnych słów, które staną się dla was bardzo popularne – być może tak, a być może nie. Idea, że będziesz musiał rozpoznać wraz ze mną fakt, że istnieje tam wszechświat, nie może wykluczać idei, że istnieje również, powiedz do mnie: cel [Cel].

Musi istnieć cel. I tu już mamy poważną trudność – czy mamy użyć Chrześcijan? – innymi słowy idea, że Bóg zapewni nam cel mogłaby być prawdziwa tylko wtedy, gdy byłby to całkowity cel. A więc z powodu naukowej natury twojego umysłu natychmiast znalazłem się przy ideach ewolucyjnego procesu… Nie będę zajmował się tym procesem. Chcę ci pokazać, że można doprowadzić do twojej odpowiedzialności za swoją własną ideę, jeżeli pozwolisz na myśl o projekcie, który istnieje we wszechświecie. Będziesz musiał to uznać. Zaprzeczanie temu jest w istocie kompletnie bez sensu. Możesz temu zaprzeczać, ale dlaczego miałbyś chcieć to robić, skoro cały projekt twoich wysiłków nakierowanych na pozostanie w cielesnym sformułowaniu, przynosi ci odbicie światła. To dotyczy tego, co właśnie powiedzieliśmy o „widzeniu rzeczy inaczej”. Otóż musisz zobaczyć je inaczej, a gdy zaczynasz widzieć je inaczej, to podwyższa częstotliwość myśli o tym, że musi istnieć gdzieś we wszechświecie najwyższy projekt.

Rozumiesz to? Przeczytam ci fragment z “Zagadek przestrzeni kosmicznej”. Zauważ, że źródłem tego jest Amerykański Raport Informacyjny. Ty zaś uwielbiasz naukowe podejście polegające na badaniu szczególnych cech twojego umysłu, które wskazują na to, że wszechświat oparty jest na projekcie. Próba stwierdzenia, że ty nie wiesz, na czym on polega, nie mija się z prawdą. Właśnie dlatego przechodzisz trening umysłu, nie z jakiegoś innego powodu. Innymi słowy idea, że istnieje inny sposób, w jaki możesz na to spojrzeć, jest tu przekazywana. Przygotowałem coś szczególnego. Przeczytam ci o tym, a ma to tytuł… Powiedz do mnie: To wygląda całkiem dziwnie. [To wygląda całkiem dziwnie].

Przeczytam ci trochę istotnych danych statystycznych o tym, co ty jako homo sapiens, jako świadomość, uznajesz za rzeczywistość świata. Posłuchasz tego ze mną? Nic ci się nie stanie, jak posłuchasz. Posłuchaj. Oto masz:

Wiek: Wszyscy się zgadzają, że wszechświat ma około 13,7 miliardów lat. Ciekawostką jest tylko, jak oni to mierzą, ale przyjrzyjmy się składowi wszechświata.

Skład: 0.4 % to rozżarzona materia taka jak gwiazdy, 3,6% to inny typ znanej materii takiej jak ciemny gaz oraz stałe przedmioty, m.in. planety; 23% to zimna ciemna materia egzotycznych cząsteczek, które można wykryć jedynie poprzez ich zbiorową grawitację, ale poza tym jak dotąd niewidzialnych; zaś 73% to cienko rozpostarte pole siły zwanej ciemną energią.

Jaka jest nasza geometria? Jesteś gotów? Wszechświat jest całkowicie płaski – jeszcze raz powtórzę: wszechświat, który obserwujemy, a obserwujemy go w naszej świadomości, jest całkowicie płaski. Dawne poglądy głoszące, że euklidesowa geometria – czyli idee obiektywnych myśli, które różnią się w czasie i przestrzeni – załamuje się przy dużych odległościach, teraz wyglądają na nieprawdziwe.

Rozmiar: Nieznany, ale ogromny i zgodnie z sugestiami innych pomiarów – przyspieszający w kierunku zewnętrznym tuż po spowolnieniu własnej ekspansji w ciągu pierwszego miliarda lat.

Wróciłem do ciebie, ponieważ chcę ci przeczytać o tym, że jeśli zdecydujesz się ćwiczyć w swoim umyśle to, co ci ofiarowuję, to będziesz musiał wyjść z założenia – a nie da się od tego uciec – że wydajesz się zawarty w pułapce tego, co zdaje się stanowić twój własny projekt ograniczenia narzuconego ci w czasoprzestrzeni. Zgadza się, czy nie? [Zgadza się].

Aby pozwolić ci na dobry początek – dotyczący idei o tym, jak chcę się do tego przymierzyć – ja po prostu zaofiaruję ci rozwiązanie odnoszące się do sposobu, w jaki chcesz patrzeć na siebie w porównaniu ze sobą. Być możesz cieszysz się na samą myśl, że kiedy pojawiam się tu przy tobie, przeszedłszy doświadczenie powtarzania w wystarczającym stopniu, by zaofiarować ci rozwiązanie, które nie jest zawarte w tym kontinuum, to właśnie po to tu przyszedłem. Chcę ci jednak pokazać naukowy wymiar myśli o tym, że jest możliwe, abym pojawił się tu przy tobie, a chwilę później pojawił się tam.

Czy chcesz tego posłuchać? To będzie bardzo naukowe. Jest to również bardzo duchowe i religijne, ponieważ jest tu mowa o tym, że wszędzie na całym świecie widać postacie, które pojawiają się w twojej mentalnej aberracji tego jak myślisz, że wyglądasz, ale nie pozostają one w żadnej relacji z tym, jak wyglądasz fizycznie w swoim wszechświecie. Zaś idea projekcji twojego umysłu, wywodząca się z tego, czym myślisz, że jesteś, jest powodem, dla którego zaczyna mnie to bawić i zaczynam się tym cieszyć. Czy zaczynam się tym cieszyć? Oczywiście.

Pojęcie o tym, że możemy dodać idee radości, którą czujesz, ponieważ przyznajesz, że istnieje alternatywa, chociaż nie jesteś pewien, czym ona jest –mamy teraz dobre naukowe dowody na to, że jest ona prawdziwa. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchasz?

Tak lepiej! Co się właśnie wydarzyło? Gdy tu przyszedłem i usiadłem z tobą, projekcja mojego umysłu zachowała świadectwo tego, jak mnie postrzegasz w naszym związku. Teraz zaś, w tym krótkim interludium czasu, zaofiaruję ci coś, używając idei twojego kwantowego splątania i naukowych opisów świadectwa przemiany czasu i przestrzeni w odniesieniu do ciebie. Chociaż ma to całkowity sens z punktu widzenia nauki, to włączenie siebie w tę ideę musi się dokonać poprzez odmienienie – na krótką chwilę – tego, jak spoglądamy na siebie nawzajem.

Dobrze. Widziałeś, co się wydarzyło? Teraz poczytam ci o idei, która jest dla ciebie niemożliwa, a zrobię to w oparciu o ostatnie świadectwa na temat teleportowania się. Powiedz do mnie: teleportowanie. [Teleportowanie]. “A więc mówisz mi, że mogę się teleportować stąd tam”? Właśnie ostatnio odkryto… Zrobiono doświadczenie na poziomie cząsteczkowym, które wskazuje z całkowitą pewnością, że teleportacja jest możliwa. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchaj. [Śmiejąc się]. Mnie to cieszy, dlatego że dostawałeś świadectwa od początku czasu wskazujące na pojawianie się utożsamień z zewnątrz tego układu odniesienia, które nagle znajdują się tutaj, a ty bardzo się ich boisz i nazywasz je grzechem i śmiercią i innymi pojęciami, ale nie możesz zaprzeczyć perspektywie idei teleportacji. Posłuchaj tego ze mną. Posłuchaj.

Sukces, którego osiągnięcie implikuję z tobą w pojęciu teleportowania się, może być najlepiej ukazany w tym, co nazywamy cudem treningu twojego umysłu. A pokażę ci to w taki sposób, który natychmiast zagrozi ci możliwością teleportowania się w inne miejsce niż to, w którym się znajdowałeś. Czy jesteś na to gotowy?

Zobaczmy, czy będę mógł to zrobić. Nazywają mnie nauczycielem reguły, za pomocą której mogę ci pokazać – od momentu, gdy tu przyszedłem – pojęcie odzwierciedlenia światła, dzięki któremu wiesz doskonale, że usiadłem tu z tobą… Innymi słowy znalazłem się w tym związku, lecz miejsce, w którym się lokalizuję, już przeminęło. Oczywiście w rzeczywistości jest to, powiedz do mnie: formą teleportacji. [Formą teleportacji].

Ci z was – hej wy, naczyciele-naukowcy! – którzy chcecie dzielić się ze mną ideą fenomenu przeobrażenia siebie, możecie tego dokonać. Zalecam wam, w oparciu o inny czasowy układ odniesienia, abyście dokonali tego używając mocy waszego umysłu, ale nie spodoba się wam to, co będzie tu natychmiast powiedziane. Nie ma bowiem współczucia w idei, że jest możliwe, abyś otrzymał prawdziwe odzwierciedlenie siebie, które pokaże ci sposób, w jaki możesz podróżować we wszechświecie. Przyjrzyjmy się przez chwilę temu, co mówimy. Gotowy? Posłuchaj.

1) Cokolwiek widzę nic nie znaczy.
Dzieje się tak dlatego, że nie widzę niczego, a nic nie ma znaczenia. Konieczne jest, abym to rozpoznał, tak bym mógł nauczyć się widzieć. To, co sądzę, że teraz widzę, zajmuje miejsce wizji. Muszę uwolnić się od tego uświadamiając sobie, że to nie ma znaczenia, tak aby wizja mogła zająć jego miejsce. Posłuchaj! 

4) Te myśli nic nie znaczą.
… ponieważ zmieniają się tak szybko, że nie mogę ich zatrzymać. Myśli, których jestem świadom, nie znaczą nic, ponieważ próbuję myśleć bez pełni wszechświata, bez reguły, bez idei Boga lub idei, że musi istnieć cel mojego pobytu tutaj. To, co nazywam „moimi” myślami, nie jest moimi myślami prawdziwymi. Moje rzeczywiste myśli to myśli, które myślę wraz z Bogiem, wraz z pełnią pojedynczej rzeczywistości. Nie jestem ich świadom, ponieważ spowodowałem, że moje myśli zajęły ich miejsce. Chcę poznać, że moje myśli nie znaczą nic, i pozwolić im odejść. Postanawiam, żeby zastąpiło je to, co miały zastąpić. Moje myśli są bez znaczenia, ale cała kreacja zawiera się w myślach, które myślę wraz z Bogiem.

Będę się cieszył na samą myśl o tym, że tej chwili, w której tu przyszedłem i zacząłem ci ofiarowywać rozwiązanie w twoim umyśle, już tu nie ma, chyba, że tylko tu i teraz. Jest to szczególne przedsięwzięcie i kiedy powrócę, to pierwsza rzecz, którą zrobię, po odbyciu podróży tam we wszechświecie, a wy wszyscy odejdziecie stąd ze mną… Czy odchodzicie stąd wszyscy ze mną? Naukowa zdolność twojego umysłu do przypomnienia sobie podróży do wszechświata stanowi całkowitą istotę teleportowania się, co jest ci całkiem bliskie. A w naukowym podejściu do twojego umysłu, w związku z wymogiem, abyś rozsądnie podchodził do alternatywy, będziemy wciąż używać słowa „projekt”. No spójrz, przychodzę do ciebie tutaj jako nauczyciel z innego szczególnego odniesienia czasu.

„My cię już znamy. Będziesz musiał nam pokazać coś, co jest oczywiste tutaj”.

Nie mogę. Nie mogę ci tego pokazać, ponieważ wyćwiczyłem swój umysł w wystarczającym stopniu, by osiągnąć alternatywę, która dosłownie znajduje się w innym miejscu niż to, w którym się znajdowałeś. Czy to prawda? O tak! A teraz patrz. Oto idę. Teraz wstanę i zostawię cię. Krzesło to pozostanie puste. Jeszcze przed chwilą siedziałem na tym krześle. Czy jesteś gotów? Moment przed chwilą jest tak naprawdę teraz! Podejmuję decyzję, by odejść w poprzednim układzie odniesienia, ale teraz, rzutując to w przyszłość, zostawiam moją dawną jaźń na tym krześle i nie potrafię się więcej rozpoznać. Oto świadomość tego, jak rozsądne jest to, jacy jesteśmy w odzwierciedleniu światła, w treningu umysłu, w którym jestem zdecydowany reprezentować dla ciebie twoje rozpoznanie mnie, tak samo jak rozpoznaję ciebie w projekcji mojego umysłu. Wzywają mnie, bym udał się do wszechświata. Za chwilę wrócę, by ci służyć… Za chwilę wrócę, by ci służyć…

Piosenka o galaktyce (Monty Python)

Pani Brown, gdy życie ci doskwiera
I nic ci nie wychodzi jak na złość,
A ludzie są obłąkani, wstrętni i głupi,
I czujesz, że masz już naprawdę dość…

Czytam ci o tym, co było przed Wielkim Wybuchem…
To pamiętaj, że stoisz na planecie, która pędzi
I obraca się dziewięćset mil na godzinę.
Słyszysz to?
Obliczono, że krąży dziewiętnaście mil na sekundę
Wokół słońca – źródła całej naszej mocy.

Słońce, ja i ty oraz wszystkie widoczne gwiazdy
Mkną z prędkością milion mil w ciągu dnia,
Wow!
Czterdzieści tysięcy mil na godzinę
Po zewnętrznym spiralnym ramieniu
Galaktyki zwanej Mleczną Drogą.

Proszę bardzo…
Nasza galaktyka zawiera sto miliardów gwiazd.
Ktoś z zewnątrz się tu zatrzymał i mówi o idei sprzed Wielkiego Wybuchu. [Śmiejąc się]. Opowiem jeszcze o tym.
To sto tysięcy lat świetlnych
Z jednego końca w drugi.
Jej wybrzuszenie w środku to szesnaście tysięcy,
A szerokość, w naszej okolicy, tylko trzy tysiące.

Jesteśmy oddaleni trzydzieści tysięcy
lat świetlnych od centrum galaktyki.
I okrążamy go co dwieście milionów lat.
O mój Boże!
A nasza galaktyka jest tylko jedną z miliardów
W tym niezwykłym, rosnącym wszechświecie.

Tak lepiej. Tak lepiej. Widzisz, przyglądasz się w swoim umyśle możliwości, że dotyczy to ciebie – zanim zaczął się czas i po tym, jak czas się skończył. To jest całe moje nauczanie. Tym jest to przesłanie i ty wiesz doskonale, że właśnie tym jest to przesłanie. A teraz posłuchaj:

Wszechświat się rozciąga i rozrasta, i rozrasta
We wszystkich kierunkach jakie są.
Najszybciej pomknąć może
Z prędkością światła, no proszę –
Dwanaście milionów mil w minutę –
Szybciej już się nie da.

Więc pamiętaj, gdy niepewnie
I bezradnie czujesz się,
Jak nieprawdopodobne jest,
Że narodziłeś się tu,
I módl się, żeby istniało
Inteligentne życie gdzieś w kosmosie,
Bo na ziemi mordęga jest i smród.

Jestem zaniepokojony, ponieważ widzę coś, czego nie ma.
Widzę tylko przeszłość.
Mój umysł jest pochłonięty przeszłymi myślami.
Niczego nie widzę takim, jakim jest teraz.
Moje myśli nie znaczą nic.
Moje myśli pozbawione znaczenia ukazują mi świat pozbawiony znaczenia.
Jestem zaniepokojony, ponieważ widzę świat pozbawiony znaczenia.
Świat pozbawiony znaczenia rodzi lęk.
Bóg nie stworzył świata pozbawionego znaczenia.

Ha, widziałeś to? Dokonuję zamiany w związku idei kwantowego pojęcia zawartego w twoim kwantowym spleceniu.

Czy mam ci to pokazać? Skoro zaszedłeś ze mną już tak daleko, dotarłeś do lekcji, która mówi, że widzę swoje odbicie w świetle. Otóż moje odbicie, które widzę, jest tylko w moim umyśle. Mogę ci przeczytać wszystko na temat idei Heisenberga. Czy to coś da, jeśli ci to zaofiaruję? Pewnie. Ale nie będzie to inne niż zaofiarowanie ci rozwiązania polegającego na tym, że zawsze istnieje inny sposób, w jaki możesz widzieć siebie w stosunku do tego, czym myślisz, że jesteś. Czy to prawda?

Popatrz teraz na mnie. Patrz. Ponieważ właśnie zobaczyłeś tamto odbicie, idea rozglądania się we wszechświecie za tobą i odkrycia ciebie w innym kontinuum czasu okazała się możliwa. Ale gdy odkrywam ciebie, to z natury rzeczy jest to już w moim własnym umyśle i to właśnie oznacza idea „Przed Wielkim Wybuchem”. Rozumiesz doskonale, że kwantowe pojęcie o sobie, czarna dziura, w której się znajdujesz – a nauczasz tego jako części podstawowych zasad – oznacza, że galaktyka tam na zewnątrz obejmuje również chwile tego, co wydaje się całkowitą ciemnością w twoim związku.

Czy mam ci to pokazać? Czy chciałbyś zobaczyć, jak to robię? Popatrz na mnie teraz. Patrz. Ja wciąż siedzę na krześle. Wciąż siedzę na tym krześle. Właśnie, że nie mogę siedzieć na tym krześle. Przecież zdjąłem sweter i jestem tutaj w związku z ideą kwantowego przedsięwzięcia zmierzającego do przemiany mojego umysłu. Wszyscy od razu mówią: „Cóż to za naukę reprezentujesz?” Wiesz, jaki rodzaj nauki reprezentuję? Taki, który naucza religii możliwości istnienia naukowej natury umysłu, która nie będzie wykluczała rozsądnego powodu, dla którego tu jestem.

No dawaj, ciekawi mnie – w związku z ideą projektu – dlaczego walczysz z tą ideą, skoro wszystko, co robisz, jest projektem! Mówisz o udaniu się do wszechświata, a jednak twój lęk przed tym jest całkiem wyraźny, i właśnie dlatego potrzebujesz treningu umysłu. Wyznam ci coś. Przyszedłem tutaj dzisiaj w szczególnym celu – po to, by pokazać ci możliwość nieustannej alternatywy w stosunku do ciebie i tego, jak mnie postrzegasz; idei o tym, jak mnie postrzegasz. Spójrzmy jeszcze raz na to, co powiedziała ta lekcja o odbiciu światła, które widzę, będącym myślą, jaką mam na twój temat. Posłuchasz mnie? Czy możesz zrobić to bez pośpiechu – w swoim własnym wyobrażeniu o sobie – po to, by uświadomić sobie, że miejsce, w którym się znajdujesz, już przeminęło? Że już się skończyło? Posłuchaj. Posłuchaj tego ze mną.

Przyjrzyjmy się kwantowej idei w związku z pojęciem twojego własnego odzwierciedlenia.

Wróciłem na chwilę, ponieważ uwielbiam ideę, że w treningu umysłu… Nie ma w tym żadnej tajemnicy. Jest to tajemnicą dla ciebie, ponieważ wystarczy jedynie, że przyznasz, iż istnieje już jakiś projekt, plan… A skoro i tak projektujesz wszystko na podstawie własnych zasobów, to ja jedynie podwyższam częstotliwość sposobu – i teraz będę nauczał o tobie – w jaki chcesz widzieć świat dookoła siebie. Z punktu widzenia naukowego to jest sprawą całkowicie indywidualną w związku z religijną filozofią głoszącą, że odpowiedzialność za to należy rzeczywiście do ciebie.

Spróbuję to zrobić z tobą. „A czy nie zrobiłeś tego ze mną przed chwilą?” O tak, ja próbuję cię uaktualnić, tak aby dotrzeć do idei, że odbicie światła, które widzę… To się nazywa… Jak ty to nazywasz – cudami, którymi jesteś? Aha, kursem… Jest to kurs cudownego rozpoznania siebie i nie ma nic prostszego niż zasada nieoznaczoności Heisenberga, która powiada, że w każdym momencie nie masz pojęcia, kim jesteś, ani dlaczego tu jesteś; i rzeczywiście nie masz. A za każdym razem, gdy to odkrywasz, to wydaje się zmieniać w stosunku do tego, jak postrzegamy siebie samych. A teraz spójrzmy na lekcję 15.

Co właśnie powiedzieliśmy?
15) Moje myśli to obrazy, które wytworzyłem.
Cokolwiek widzę jest odzwierciedleniem moich myśli. To właśnie moje myśli mówią mi, gdzie jestem i czym jestem. Fakt, że widzę świat, w którym istnieje cierpienie, strata i śmierć, pokazuje mi, że widzę jedynie obraz moich szalonych myśli – tego nieprawdziwego odzwierciedlenia światła – i nie pozwalam, żeby moje rzeczywiste myśli rzuciły dobroczynne światło na to, co widzę. Jednakże droga Boża jest pewna. Obrazy, które wytworzyłem, nie mogą Go pokonać, ponieważ nie taka jest moja wola. Moja wola to Jego Wola, a ja nie będę miał przed Nim żadnych innych bogów.

Uwielbiam tę myśl, że pozwolisz mi nauczać cię, już za chwilę, eksperymentu, w którym ta istota, która właśnie tu weszła, znajduje się w nieco innej czasoprzestrzeni niż ta, w której wydawało ci się, że jest w odniesieniu do ciebie. Czy jest to dla ciebie w porządku? A teraz pokażmy razem to, co uważam za… Możesz go nazwać jakkolwiek chcesz w swojej świadomości. Dla ciebie indywidualnie, w naukowych właściwościach twojego umysłu, to się nazywa nowym sposobem postrzegania siebie w charakterystyce twojego cielesnego sformułowania. Ponieważ jeśli to, co mówimy, jest prawdą, a zapewniam cię, że tak jest, gdyż usiłuję ci to pokazać, postanowiłeś, że chcesz się posłużyć naukową naturą swojego umysłu w inny sposób, trenując swój umysł w rozpoznawaniu, że istnieje inne miejsce i czas, które możesz zobaczyć… Inne miejsce i czas, które możesz zobaczyć. Czy jesteś gotów to zrobić ze mną?

Idea praktyki sposobu, w jaki zamierzam ci to ofiarować, będzie krótkim odzwierciedleniem tego, jak ty sam się czujesz. A skoro idea dotycząca tego, jak się czujesz, jest projekcją twojego umysłu, to możesz wziąć tę odległość między nami – to jest całe to naukowe podejście do tej idei, i uwielbiam tego nauczać – będzie to zawarte we wszystkim, czego nauczasz, be względu na to, na co spoglądasz. Idea, że wszechświat jest tam, i że istnieje pewien projekt związany z twoim opisem siebie, pomoże ci z głębokim lękiem, który odczuwasz, i rozpoznaniem swojego odbicia, które najwyraźniej jest ograniczone do szczególnego odcinka czasoprzestrzeni.

Idea, że boisz się życia, jest oczywiście świadomością twojej myśli o tym, że zdajesz się być w pułapce pojęcia, w którym przechodzisz cały ten cykl… Właśnie ci przeczytaliśmy, że wszechświat ma piętnaście miliardów lat, zaś cały twój układ odniesienia ma, jak stwierdziliśmy, ile? – czterdzieści tysięcy lat. A więc kwantowa idea twojego pojęcia o sobie, która włącza opis sposobu, w jaki można wziąć swoje światło i spojrzeć na ciebie i twoje światło… I możemy tam we wszechświecie podzielać alternatywę, która tak naprawdę nie ma nic wspólnego z tym, co widzimy tutaj. To jest naukową ideą cudu twojego umysłu. Poczytajmy jeszcze trochę, ponieważ musimy przejść teraz tutaj… Poczytajmy jeszcze trochę o tym, czym się zajmujemy. Posłuchaj:

16) Nie mam neutralnych myśli.
Neutralne myśli są niemożliwe, ponieważ wszystkie myśli mają moc. Albo wytworzą one świat fałszywy, albo zaprowadzą mnie do rzeczywistego, ale żadne myśli nie mogą pozostać bez skutku. (…) Moje myśli nie mogą być prawdziwe i fałszywe. Muszą być albo takie, albo takie. To, co widzę, pokazuje mi, jakie są.

A teraz zajmijmy się nieco naukową istotą umysłu, w oparciu o twój rozsądek jako homo sapiens posiadający świadomość pamięci, która zawiera to, co wydaje się stanowić twój związek w czasie, lecz jest ograniczona ideą twojego „ja”, tak że wierzysz, iż musi istnieć początek i koniec tego związku i w tym sensie, w naukowym podejściu do umysłu, to jest całkowicie prawdziwe, Całe twoje pojęcie umysłu – chcesz użyć mnie jako przykładu? – jest ideą, że, gdy ci się przedstawiam – mam poćwiczyć trochę z tobą? – zmienię teraz związek ukształtowany w moim fizycznym ciele i uczynię to jako ten, kogo nazywasz nauczycielem przemiany mojego umysłu w miejscu, w którym się lokalizuję, a więc być może będziesz w stanie mnie zobaczyć w ramach tego, co dla ciebie może stanowić czas przyszły, lub może będzie to czas przeszły.

Spróbujemy? Mogę użyć idei kwantowego splątania, co zamierzam uczynić. Jesteś gotów? Użyję idei naukowych właściwości twojego umysłu jako świadectwa, że skoro stanowi to projekcję twojego umysłu oraz i tak zmienia się przez cały czas, to jeśli będę w stanie sprawić, abyś zobaczył, tak jak na początku tego cyklu filmów, że wszystko, co widzisz, już przeminęło, to bardzo ci to pomoże. A teraz spróbujmy. Powiedz do mnie: Wszystko, co widzę, już przeminęło. [Wszystko, co widzę, już przeminęło].

Tak.  Dopiero co usiadłem na tym krześle, a teraz już go nie ma. A więc abym mógł na nim usiąść ponownie, muszę je wprowadzić do czasowego układu odniesienia, które potrafię rozpoznać w moim umyśle. Wiesz, co cię zadziwi w kwantowej technice transformacji twojego umysłu? Nazywa się to kwantowym splątaniem. Mogę użyć idei przedmiotu – chcesz tego posłuchać? – idei, jakie mam na temat jakiegokolwiek przedmiotu w moim umyśle, a ty i ja możemy uczestniczyć we wzajemnym związku polegającym na cudzie przemiany mojego umysłu, tak że będziemy mogli się zgodzić co do tego, że to krzesło jest rzeczywistością. Powiedz do mnie: To krzesło to Bóg. [To krzesło to Bóg].

Oczywiście, że tak. Wszystko, czego cię nauczam, odnosi się do idei lekcji, którą zamierzam przerobić, mówiącej o tym, że w werbalizacji mojego umysłu łapię się w pułapkę idei podróży do wszechświata, będąc jednocześnie ograniczony sposobem, w jaki zmienia się moja perspektywa siebie.

To jest trening umysłu Kursu Cudów. Trenuję cię w systematyczny sposób, abyś spojrzał inaczej na to, co, jaki sądzisz, stanowi twoją rzeczywistość. Ponieważ gdy usiadłem na tym krześle – mam zrobić z tobą mały eksperyment związany z Niewidzialnym Wymiarem twojego związku? Oczywiste jest, że jeśli mamy do czynienia z innym wymiarem twojego związku, to nie potrafisz tego zobaczyć. Gdy tylko wejdziesz w ideę wielowymiarowego związku, będziesz w pułapce pojęcia, powiedz do mnie: czasu. [Czasu].

Czas jest wynalazkiem idei, że znajdujesz się w przeszłym lub przyszłym związku i właśnie dlatego idea cudu tak bardzo zyskuje na wartości. Niemożliwe jest, aby nie została ona uwieńczona sukcesem po prostu dlatego, że wracasz do tej sekwencji wraz ze mną, a ja oczywiście reprezentuje dla ciebie… Czy chciałbyś zobaczyć, jak mnie w tej chwili postrzegasz?

Mówisz tak: „No cóż, znam cię, jesteś nauczycielem naukowego podejścia do umysłu odnoszącego się do kwantowego splątania idei, że jest możliwe, aby istniała alternatywa dla otaczającego nas wszechświata”.

Tak, dokładnie tym się zajmuję. Z jakim ważnym czynnikiem mamy tu do czynienia? Że ty sam nie możesz się oddzielić od istoty sprawy? Jednak aby uczestniczyć w związku przyczyny i skutku, oddzielasz się od istoty sprawy i żyjesz wedle własnej aranżacji, a więc gdy tylko rzekomo dochodzisz do jakiegoś wniosku, tracisz go w perspektywie tego, co ci ofiarowuję. Właśnie dlatego nazywa się to cudem twojego umysłu. Posłuchasz tego ze mną? Posłuchaj jeszcze trochę o tej kwantowej idei, że różnica, którą właśnie zobaczyłeś wraz ze mną…

Wow! Oto powróciłeś z zewnątrz tego układu odniesienia, tak więc ty i ja siedzimy tu razem i znajdujemy się w całkowicie innym układzie odniesienia niż ten, w którym byliśmy 10 tysięcy lat temu. Lub 20 tysięcy… Lub wczoraj. Lub chwilę wcześniej. Ponieważ – jak właśnie przeczytaliśmy w naszym artykule naukowym – przemiana idei dotyczących teleportacji, jest rzeczywiście tym, co ci ofiarowuję.

„Teleportacja? A więc mówisz mi, że moje cielesne sformułowanie, które ci ofiarowuję…” Widzisz, od razu mnie zaszufladkowałeś. Nie rozumiesz jednego: Zapewniam cię, że dzięki naukowej istocie twojego umysłu, dzięki idei cudu, gdy wyćwiczysz swój umysł w wystarczającym stopniu, abyś mógł zobaczyć lepsze odzwierciedlenie tego, jak wyglądasz w tej cielesnej formie, to nawet ci się nie będzie śniło, żeby pozostać w tym utożsamieniu. Dlaczego miałbyś chcieć tu pozostać? Przecież chcesz się udać do wszechświata, tak czy nie? [Tak].

No dawaj! Czy chcesz się tam udać? Oto nauka mówiąca o kwantowym splątaniu twojego umysłu: jeśli nie będziesz się trzymał i uzasadniał związku przeszłych i przyszłych odniesień, to możesz odejść stąd ze mną dzięki idei szczególnych właściwości twojego umysłu, które proponują nowy rodzaj nauki odnoszący się do twoich uczuć na swój temat. Posłuchaj tego ze mną. To jest ekscytujące. Posłuchaj.

20) Jestem zdecydowany widzieć.
Uznając podzielaną naturę moich myśli, jestem zdecydowany widzieć. Chciałbym zobaczyć świadków, którzy ukażą mi, że myślenie świata uległo zmianie. Chciałbym ujrzeć dowód, że to, czego dokonano przeze mnie, pozwoliło miłości zająć miejsce lęku, śmiechowi – łez, a obfitości – straty. Chciałbym teraz spoglądać na świat rzeczywisty i niechaj nauczy mnie on, że moja wola i Wola Boga to jedno, ponieważ… 

I oto przyszedłem tutaj… Poćwiczymy przez chwilę? Czy chciałbyś zobaczyć, kto tu właśnie przyszedł? Pozwól, że ci go przedstawię. Jest on ideą, że odzwierciedlenie światła, które otrzymujesz – a to jest podejście bardzo naukowe – może dokonać projekcji idei natychmiastowego kwantowego przeobrażenia twojej tożsamości. Oto jestem. Czy wciąż jestem tam? Nie, nie, jestem tutaj tylko dlatego, że ty i ja zgodziliśmy się co do tego, że odległość między nami mogą reprezentować nasze odrębne myśli. A skoro nasze odrębne myśli nic nie znaczą, to postanowiliśmy wymyślić trzecią istotę, czy też ideę, którą możemy chwilowo podzielać, nazywając ją Bogiem. Oczywiście, że nazywamy ją Bogiem, ponieważ wymyślam Boga na podobieństwo tego, czym myślę, że ja sam jestem w moim związku ze sobą.

Chętnie bym tego nauczał. Chętnie nauczałbym o naukowej naturze twojego umysłu. Dobrze ci idzie… Będę czytał aż do momentu, w którym ty i ja zgodzimy się, że przemiana czasu – od momentu, gdy tu przyszedłem – wprowadziła cię w tę szczególną czasoprzestrzeń, w której otacza cię światło wszechświata, dzięki któremu możesz wejść w układ odniesienia skracający odległość między początkiem a końcem czasu. To właśnie oznacza kwantowe splątanie.

Rozumiesz samą naukową zasadę kwantowego splątania; ale musisz zrozumieć, że podstawową zasadą natury twojego umysłu jest to, że nie możesz się odłączyć od myśli, które masz na swój temat. Posłuchaj o myślach, które masz na swój temat.

Nie widzę moich najlepszych korzyści.
Nie wiem, po co jest cokolwiek.
Moje atakujące myśli atakują moją nietykalność.
Ponad wszystko inne chcę widzieć.
Ponad wszystko inne chcę widzieć inaczej.
Bóg jest we wszystkim, co widzę.
Bóg jest we wszystkim, co widzę, ponieważ Bóg jest w moim umyśle.
Nie jestem ofiarą świata, który widzę.
Wymyśliłem świat, który widzę, co jest nową ideą, przy której cię opuścimy ponieważ…
Jest inny sposób patrzenia na świat.
Skoro celem świata nie jest to, co mu przypisałem, przeto musi być inny sposób widzenia go. Ja widzę wszystko opacznie, a moje myśli są przeciwieństwem prawdy. Widzę świat jako więzienie dla Syna Boga. Świat więc musi być rzeczywiście miejscem, w którym można go uwolnić. Chciałbym ujrzeć świat taki, jaki jest, i widzieć go jako miejsce, gdzie Syn Boga znajduje swą wolność.

Opuszczę cię teraz całkowicie. Jeśli masz jakąś szczególną prośbę lub chcesz zobaczyć, jak wyglądam teraz razem z tobą, i czym się charakteryzuję, to posłuchaj: nazywają mnie zaawansowanym nauczycielem przemiany homo sapiens. Nazywają nas homo illuminatus – oświeconymi. Innymi słowy mój umysł nie jest w stanie utożsamiać się z twoim po prostu dlatego, że widzę cię na innym poziomie energii światła niż ten, na którym się znajdujesz. I to jest miarą tego, jak bardzo cię kocham. Nie mam żadnego wroga. Nawet nie wiem, o czym ty mówisz, gdy odzwierciedlasz żywiony przez ciebie żal. Włączyłem twoją telewizję. Ostatecznie tak bardzo cię to zaczęło męczyć, że sam nie wiesz, jak możesz to znieść. W istocie nie jesteś w stanie tego znieść. Lecz konflikt, który rozgrywał się w twoim umyśle, musi zostać rozwiązany w tym samym momencie, w którym powstał, i zostanie całkowicie rozwiązany z powodu mojej miłości do ciebie… Z powodu mojej miłości do ciebie, w moim związku z tobą. Idziesz teraz w świat i zaczynasz rozpoznawać innych, którzy znajdują się w tym nowym kontinuum czasu… Tym nowym kontinuum czasu – w projekcji twojego umysłu, w której to, co wydawało się istnieć na zewnątrz, nagle wraca do ciebie i zwraca się ku tobie jako twoja rzeczywistość. I jest to wielkie światło. To wielkie światło…